Ben ömrümü bir kagıda bir kalem ile yazmıstım.
Cız eden yüregimin her zerresine adını kazıdıgım kadının ismini kagıtlara dökmenin verdigi hüzün mutluluga dönüstügünde kalem tutmaz elim..
Gel ey aşkların en mabed olanı..
Ibadetimin saklı aşkımın aşikar olanı..
Gök kubbe yarılıp yıkılsada üzerime tek kagidim var artik elimde...ve tek seccadem kaldı evimde...
Zarif kalem..
Bu sensizligin ikinci gecesi..
Ayriligin ikinci günese veda edişi..melekler rabb leri ne itaat ederlerken onun varliginin suuruna vardiklari icin inanclarinda zerre suphe yoktur..
Gel ey yar! Benim bedenime ruh u hapseden rabbim kalbimede aşkını tutsak etti...
Gel ve cezan neyse cek git diyemeyecegim..
Müebbet yedigin kalbimde ömrünü yasamaya razı ol..
Zarif kalem..
Kalemi elime aldigimda aklıma düseni yazarım diye düsündüm..
Aklimda ne bir yar nede yara var..
Rabbimi düsünüp tefekkür ettim sonraa..
Kudretine büyüklügüne yazdı kalemim..
Aşk rahmani olunca anladim..
Gercek aşk a giden her yol rabbimden gecermis meger..
Zarif kalem...
Simdi cok uzaktayım istanbuldan,anladım ki uzaklar hicbir zaman engel değilmiş unutmaya,pas tutmaya...
Yagmur tanelerinin yüzüme düştüğü her sanisede her damlayı bir meleğin indirdiği düşüncesi icimdeki iman aşkını körükleyip rabbime olan aşkın aslında kul'a beslenen duygunun yanında bir yagmur damlası olduğu şuuruna yöneltiyor beni!
Her nerde olursa olsun insan!
Unutmamalı ki her damlaya bir melek görevlendiren rabbim her belde ye her toprağada şiiri farklı farklı dokumuş..
İstanbul aşk ile yanan sehir,günah ile kavrulan belde..
Gönen ise aşk ile yanan şehri anlamaya bana vesile..
(Siir dusuncesi ile yazmadim bu sefer,istanbuldan ayrildim artik ve aklimdan gönlüme akanları yaziya döktüm iste)
Zarif kalem...
Ayrılığın kaçıncı yılı sahi??
Kaç mevsim geçti gözlerini görmeyeli,kac dakika,kac saniye oldu bakışlarını görmeyeli..
Kumaş parçalarının arasında toz kütlelerinin cigerlerimize yapışmasının uzerinden kac kenari hasretle tüten şiir kağıdı tükendi?
Bilmiyorum hasretin günleri saymaktan haciz etti beni!
Gül kokan saçlarının arasında parmaklarımı gezdirmeyeli kaç orkide mevsimi gecti..
Kaç gül yaprağı yere kuruyupta düştü?
Inan hic saymadım..
Sen gittikten sonra ben saniyeleri yıl saydım..o sebeptendir ki simdiye ahiret hayatı baslamıs olsa gerek..
Zarif kalem...
İnsan yüregine vurulmalı sevecekse,
Ne kaşına ne gözüne! Nede bedenine!
Aşk ancak kuş sesleri cıkarırcasına huzur verirse saglam bir temel oluşturur insanda..oda ancak kalbe dokunan aşk ile mümkündür..
Ten de deil kalp te ara aşkı...
Emin ol aradıgın ancak orda..
Ömrüm yedi tepede yedi senede gectide göremedim simdiye dek ne yüzünü,nede hüznünü.
Gidiyorum peygamberimizin övgüsüne layık olmuş sehirden, görmeden sevdigim bu sehri, ve yine görmeden sevdigğim sehirde sevdim görmeden birini..
Ne bu sehir sevdi beni nede görmeden sevdigim şehirde sevemedi beni..
Istanbulun kalbinde yerim yokmuş ta nasibim senin şiir kokan yüreginde de yokmus ya!
O yaraliyor simdi ardima bakarak giderken yuregimi..
Sen sevsende sevmesende siirlerim sevdi ikimizide..
Gerisi imkansizlik sehrinde yasanmayan bir sevgi..
.
Zarif kalemm...
Ask dedigimiz mabed ibadetin baskenti oldu beyazlar icinde..
Ne sen varsin artik nede ibadetin baskenti..
