Büyük eksiklik

BABASIZ KÜÇÜK KIZ(GERÇEK BİR HİKAYE) 1

30 Kasım 2001 beklenen 2. bebek sabah 8 sularında dünyaya geldi.Mutlulardı.Bu küçük kız babasına çok düşkün bir kız.Babası işe giderken yanagına bir öpücük kondurmak için sabahın çok erken saatinde kalkar babasını uyandırır ve babası evden çıkarkenbir öpücük kondurur tekrardan uyurdu.Babası fazla gezmeyi seven bir adam değildi.Küçük kız bir cumartesi günü erkenden kalkıp babasını ayaklarından gıdıklayarak uyandırdı.Uyandırır uyandırmaz

-Hadi baba parka gidelim yütfen yütfen yütfen

Küçük kız o sıralarda daha 3 yaşlarında olduğu için lütfen kelimesini söyleyemezdi.Babası biraz sinirlenmişti.

-Sabahın köründe bunun için insan uyandırılır mı? Git yat bakalım yerine öğlen olunca gideriz

küçük kız biraz üzülsede öğlen gideceği konusunda sevinçliydi.Küçük kız öğlene kadar uyumamış park gitme vaktinin gelmesini heyecanla bekliyordu.Öğlen olmuş annesi babası abisi ve o parka doğru ilerlemişlerdi.Parka gelince küçük kız kaymış kumlarla oynamış...

Fakat bir şey babasının ilgisini çekmişti.Genellikle bütün çocukların parktaki en sevdiği şey salıncak olurdu ama onun kızı binmemişti.Yanına yaklaşıp

-Neden salıncağa binmiyorsun babacığım? dedi ve küçük kızın yanıtı şu şekilde oldu

-Eee şeey 

-Neey?

-Şeey baba ben salıncaktan korkuyorum.

-Allah Allah salıncaktan neden korkuyorsun kızım?

-Düşerim diye

-O zaman bu korkunu bi yenelim seninle ne dersin?

-Yok ben korkuyorum 

-BEN YANINDAYIM BEN YANINDAYKEN HİÇ BİRŞEYDEN KORKMA

-Tamam.dedi küçük kız

ilk önce babası salıncağa oturdu.Daha sonra küçük kızını kucağına alarak sallanmaya başladı.Sonrasında inerek ''Şimdi sıra sende ben yanındayım sakın korkma'' diyip kulagına fısıldadı.Kız biraz endişeliydi ama babası yanındayım diyince bütün endişesi kayboldu.Babası küçük kızı yavaşça sallamaya başladı.Küçük kız artık kormuyor ve kendi sallanmayı öğrenmiş kendi kendine sallanıyordu.