Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟭𝟰

Noor

Ik maak de deur van het appartement open. "Charelle?" roep ik en loop rond. "Charelle? Ben je er nog?" roep ik. Ze is nergens te vinden. Ik ga in de keuken zitten en bel haar op. Voicemail. "Charelle, ik weet dat je hier nog bent hoor. Ik wil wat overleggen." spreek ik in. Dan hoor ik boven wat vallen. Ik loop de trap op. De deur van de slaapkamer staat op een kiertje. Ik loop er naartoe en maak de deur open.
"Wat ben jij aan het doen?!" zeg ik verbaasd. Kastdeuren staan open en er ligt allemaal kleding op de grond. Charelle schrikt. "Charelle, wat ben je aan het doen? En zeg niet niks, want dit is zeker weten niet niks hoor!" zeg ik en trek mijn wenkbrauwen op.
Ze doet alsof ze mij niet hoort en gaat verder door de kleren heen. "Charelle, antwoord. Wat zoek je?" vraag ik.
"Niks." zegt ze. Ze gooit wat kleding in de lucht en zucht. Ik ga naast haar zitten. "Charelle, zeg wat je zoekt. Misschien kan ik je helpen." zeg ik. Charelle stopt en kijkt me aan.
"Ik zoek iets." zegt Charelle. "Ja, nee, goh dat had ik nog niet door." zeg ik en sla met m'n hand tegen m'n voorhoofd. "Ik zoek mijn ring." zegt Charelle ineens. Ik kijk haar vragend aan. "Ring? Wat voor ring?" vraag ik. Charelle zwijgt. "Hallo, Charelle. Waarom? Waarvan is die ring?" vraag ik. Mijn geduld raakt een beetje op.
"Kijk, ik en Martijn waren 4 jaar samen. En om ervoor te zorgen dat we voor altijd bij elkaar bleven, heb ik hem mijn dure ring van mijn oma gegeven. Maar toen ik dit leven niet meer aankon en bij hem weg ging vroeg ik of hij die ring terug wilde geven. Toen beweerde hij dat die kwijt was. Sowieso niet!" zegt Charelle boos. Ik kijk haar aan zonder emotie en zie dat er een traan over haar wang rolt. "Ja, wat kijk je nou. Kan je het zien?" zegt Charelle gepikeerd. "Nee, Charelle. Zo bedoelde ik het niet." zeg ik. "Waarom ben je eigenlijk teruggekomen?" vraagt Charelle en veegt haar traan weg. "Ik wilde graag met je management praten over die baan." zeg ik. Charelle kijkt me geschrokken aan. "Wat? Je bood me toch een baan aan? Ik wil graag op gesprek komen." zeg ik. "Nou, kijk. Noor, niet boos worden. Maar ik helemaal niet met mijn management gesproken." zegt Charelle en frunnikt aan haar vingers. Ik kijk haar verbaasd aan. "Niet? Huh? Hoezo niet? Mag ik geen baan? Met wie was je dan aan het appen? Oh, laat maar. Ik weet het antwoord al." zeg ik en ga weer staan. "Noor, wacht! Je hebt wel echt potentie. Ik kan je best helpen met een eigen carrière. En ik..." "Laat maar Charelle. Bedankt voor alles, maar ik weet genoeg." onderbreek ik haar en loop weg.

"Noor! Sorry, wacht even!" hoor ik Charelle boven roepen. Ik maak de voordeur open. Ik hoef haar niet meer te zien! Ik loop naar de lift en voel een traan over mijn wang. Ben ik nu echt aan het huilen? Noor, niet doen. Het leven gaat weer door. En ik denk dat je het beste Martijn kan bellen voor de baan.

Ik lig op bed totdat de deurbel gaat. Ik zucht en sta op. Ik maak de voordeur open en zie Charelle staan. Zwijgend kijk ik haar aan. "Kijk, ik heb het gevonden. Mooi is die hè!" zegt Charelle en strekt haar hand naar voren. Ik knik. "Wil je alsjeblieft niks tegen Martijn zeggen dat ik dit heb meegepakt?" vraagt Charelle. Ik knik. "Wil jij mij dan met rust laten? Dan staan we quitte." zeg ik zacht. Charelle knikt en steekt haar pink uit. "Promise." zegt Charelle. Ik doe mijn pink erom en geef haar een knuffel. "Dankjewel voor de mooie daagjes." zeg ik tegen haar als ze naar de lift toe loopt. "Jij bedankt dat je me deze kans hebt gegeven." zegt Charelle en showt de ring nog een keer. Ik grinnik. Dan stapt Charelle de lift in en maak ik de deur dicht. Opgelucht haal ik adem.

Ik plof op bed. Een afgesloten hoofdstuk, heerlijk! Morgen zal ik Martijn wel bellen. En ik zal ook maar eventjes alle kleding weer in zijn kast steken, want ik denk niet dat Charelle dat heeft opgeruimd. Maar dat zien we morgen wel. Nu ga ik lekker slapen, dat heb ik wel verdiend.