"Do I need to be afraid of the badboy ?"

Hoofdstuk22

Pov.Celeste
Het is maandag, de laatste bel van de dag is net gegaan. Samen met Lilly volg ik de stroom van leerlingen op weg naar onze kluisjes. Ik ben Laurens nog niet tegen gekomen en dat is maar goed ook, ik denk niet dat ik hem onder ogen kon komen na wat ik heb gedaan. Ik voel me nog steeds super schuldig over wat ik die man heb aangedaan maar ik kon Easton niet alleen laten op dat moment. Lilly en ik stoppen bij onze kluisjes. Zoekend achter een boek begin ik weer te dagdromen, Ik ben zo in mijn gedachten verzonken dat ik niet eens door heb dat de jongens naar ons toe kwamen. Toen blondie zijn arm rond mijn schouders liet glijden schoot ik dan ook twee meter de lucht in " wow kleine wat heb je op je geweten" zegt Jack dan. Ik kijk hem strak aan " je weet wat ik op mijn geweten heb" fluister-roep ik zodat Lilly het niet zou horen. Ik knal mijn kluisje dicht en loop van de drie weg. Ik kom nog geen twee stappen verder vooraleer een hand rond mijn pols me terug trekt " wow wat was dat tijger". Ik trek mijn hand weg en kijk de drie ongelovig aan "ik weet niet of jullie het door hebben maar ik heb iemand vermoordt. VERMOORD! Jullie doen dat misschien elke dag maar ik niet! Het is niet omdat jullie getraind zijn om zoiets te doen dat ik dat ook ben. Ik loop al heel de dag op de tippen van mijn tenen gewoon omdat ik schrik heb dat ik Laurens tegen kom. Want wat zal hij wel niet met me doen. Ik heb iemand vermoordt East en dat is niet niets dus ik denk dat dit schichtige gedrag me wel gegund is" snauw ik.

Ze kijken me alle drie met een mond vol tanden aan. Jack kijkt alsof hij een gewonde puppy is terwijl dat Brian zijn gezicht vol met begrip staat, Easton zij blik is echter iets wat ik niet kan plaatsen. Hij stapt naar voor en pakt mijn handen vast, hij legt ze op zijn borst en ik voel zijn hart kloppen dan met zo veel eerlijkheid in zijn stem en ogen zegt hij " ik laat jou niets overkomen oké, ik zorg ervoor dat jou niets gebeurt! geloof me als ik zeg dat we snappen hoe je je voelt. We hebben allemaal al iemand vermoord en dat is niet iets wat ik voor jou wil maar in mijn leven is het doden of gedood worden en dat weet je". Mijn ogen vullen zich met tranen als hij dat zegt maar ik zorg ervoor dat geen enkele traan over mijn wang loopt dan knik ik. Mijn handen glijden van zijn borst "naar wie zijn huis gaan we?" Vraag ik met een trillende stem. Easton pakt mijn hand vast en verstrengeld onze vingers "wat dacht je er van om eerst een ijsje te gaan halen vooraleer we naar huis gaan. Ik weet dat het winter is maar ijs is altijd lekker". Tegen ijs zeg ik natuurlijk geen nee dus nu zitten we met ons vijven aan een tafeltje in de hoek van het ijssalon. Lilly zit samen met Brian op één van de zetels terwijl East en ik tegenover hun zitten. Jack heeft een stoel gepakt en zit aan de kop.
" dus dames wat willen jullie? zegt hij doelend op de twee andere jongens. Easton kijkt geïrriteerd en Brian snuift. Ik probeer mijn gelach te stoppen door mijn hand tegen mijn mond te drukken maar mijn plan faalt compleet als ook Lilly haar lach niet kan inhouden. Met een stralende glimlach kijk ik naar Jack " voor mij een bol chocolate fudge op een hoorntje alsjeblieft, oh en met van die sprinkles !" bloos ik, hij knikt en vraagt wat de rest wilt.

Als Jack net weg is om de ijsjes te gaan halen fluistert Easton in mijn oor " God wat kan je toch schattig zijn" weer moet ik blozen en kijk ik hem van onder mijn wimpers aan. Hij grinnikt zacht en trekt me nog wat dichter tegen hem aan dan komt Jack al terug met de ijsjes. Ik krijg mijn hoorntje en begin direct te likken een kreun verlaat mijn mond ,dit is hemels! Brian en Lilly lachen om mijn gedrag maar de andere twee kijken me allebei verhit aan. Ik schuif ongemakkelijk over de bank en lik nog eens aan mijn ijsje dat zorgt ervoor dat Easton uit zijn trans komt " wil je ook eens van mijn ijsje proeven?" Vraagt hij. Ik knik en wil er van likken maar hij drukt het ijsje tegen mijn lippen en neus. " Waar was dat nu weer voor nodig!" Lach ik. Hij haalt zijn schouders op " zodat ik dit kan doen" en hij kust al het ijs van mijn lippen en neus af "hmmm zo zoet" fluistert hij met zijn lage stem. Vlak nadat hij dat zei kijkt hij naar Jack, sh*t East had dus ook door hoe zijn vriend naar me keek, ik reageer niet op hun haantjes gedrag en lik rustig verder aan mijn ijsje. Na een tijdje heeft iedereen gedaan maar ben ik nog steeds aan het eten, ik kan er toch niet aan doen dat ze dat ding op schrokken. Plots heeft Brian er genoeg van en steekt mijn ijsje in één keer volledig in zijn mond " God hoe lang kan het duren om een ijsje te eten" zegt hij dan. Ik steek mijn tong uit maar lach toch.

Zo zitten we daar nog zeker een uur te dollen met elkaar. Blondie heeft zelfs nog een ijsje gaan halen. Wanneer het donker begint te worden gaan we allemaal naar huis. Ik zit nu samen met Easton in de auto op weg naar zijn huis " hoe gaat het met je?". Ik denk na ,die vraag had ik eigenlijk niet verwacht, we zijn het onderwerp al drie dagen aan het vermijden en dat is gelukt tot deze middag dan.
" Het kon altijd beter maar het lukt wel, ik ben enkel nerveus voor wanneer ik Laurens voor de eerste keer terug onder ogen moet komen "Denk je dat hij me iets zal aandoen?" Vraag ik uiteindelijk. Hij pakt het stuur wat harder vast als ik Laurens zijn naam laat vallen maar hij verzekert me dat Laurens me niets zal doen want da hij dat anders wel al gedaan had. Na ons gesprek rijden we verder naar huis. Klaar om vlug nog iets te eten en dan in ons bed te duiken. Altans dat dacht ik...