เคท บางครั้งเวลาที่ฉันมองหน้าเธอ ฉันสงสัยเหลือเกินว่าเธอยังจำเรื่องคืนนั้นได้ไหม
คืนที่เธอพยายามจะฆ่าฉัน
คืนเมื่อในอดีตสมัยเราทั้งคู่ยังเยาว์วัย สมัยเรายังนอนเตียงเดียวกัน คืนที่ฉันนอนไม่หลับเป็นครั้งแรก คืนที่เราทั้งคู่มีอายุได้ 13 ปีแล้ว
สัญญาณประหลาดเริ่มด้วยดวงจันทร์สีแปลก ฉันไม่เคยเห็นจันทร์เจือด้วยสีแดงมาก่อน สีเหมือนเลือดที่เจืออยู่ลำน้ำใส คืนวันนั้นไม่มีลมแม้แต่วูบเดียว ผ้าม่านทิ้งตัวหนักอึ้ง ดวงจันทร์สีเลือดเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันเห็นก่อนที่ฉันจะนอนหลับตาโดยที่จิตไม่ได้ล่องลอยไปไหน ในท้องวูบวาบอย่างแปลกๆ
เมื่อมีมือคู่หนึ่งเข้ากอบกำแนบผิวลำคอ ฉันจึงรู้สึกตัวและลืมตาขึ้นในทันที
เธอนอนหันหลังให้แสงจันทร์ ทำให้ใบหน้าตกอยู่ในเงามืด นัยน์ตาเธอกลายเป็นสีดำมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด ดูเลือดเย็น เหมือนอสุรกาย นิ้วผอมๆของเธอโอบรัดเนื้อหนังคอของฉันอย่างทรงพลัง ไม่ปราณี ฉันจ้องเธอไม่วางตา จดจำภาพสยองที่เหมือนกำลังได้ดูตัวเองฆ่าตัวเอง
บางทีอาจเป็นความผิดของฉันที่ไม่เคยใส่ใจถามความรู้สึกของเธอ ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับการค้นพบว่าตัวเองมีฝาแฝดทั้งๆที่คิดว่าตัวเองเป็นหนึ่งเดียวในโลกนี้มาสิบปีแล้ว
ฉันไม่เคยถามว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับการเห็นร่างโคลนของตัวเองทำทุกอย่างได้ดีกว่า
ฉันไม่ได้โง่ และจะไม่มีวันโง่
ฉันรู้สึกได้ว่าเธอไม่เคยชอบการมีอยู่ของฉัน ฉันเห็นแววตาของเธอเวลาที่เราสองคนต้องให้ใบเกรดกับแม่เลี้ยงของเรา ฉันได้เกรดดีกว่าเธอเสมอ เช่นเดียวกับเวลาที่โรงเรียนมีกิจกรรม ฉันเองก็เป็นฝ่ายเดียวที่เอาเหรียญหรือถ้วยมาฝากแม่ แต่มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยสักนิด ไม่ใช่ความผิดที่ฉันทำอะไรๆได้ดีกว่าเธอ
YOU ARE READING
B u r n i n g B u r d e n
Mystery / Thrillerชายคนหนึ่งปรากฏกายเข้ามาในชีวิตใหม่ของฉัน ร่างสูง นัยน์ตาสีฟ้าหลังฝน แจ็คเก็ตหนัง รองเท้าบู๊ทหุ้มข้อที่ดูผ่านการเดินทางมาหลายไมล์ ประกอบกันเป็นกล่องลึกลับที่เชื้อเชิญให้ฉันลองแอบแง้มเปิดดู โดยไม่ได้เฉลียวใจว่ามันอาจเป็นแพนโดร่า ซึ่งมันอาจไม่คุ้มค่า...
