Το νόημα της ζωής

Τρόπος ζωής

Καταρχήν,τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα σωστό ή απόλυτα λάθος ή σε μερικές περιπτώσεις γενικά σωστό ή λάθος. Αυτό είναι ένα απόλυτα υποκειμενικό ζήτημα, καθώς για κάποιον μια ενέργεια μπορεί να φαίνεται σωστή, ενώ για κάποιον άλλον λάθος. Αυτό ισχύει ακόμα και στις πιο ακραίες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, μία δολοφονία μπορεί να φαίνεται σωστή από τη μεριά κάποιων ατόμων και ας είναι μικρό το ποσοστό αυτών που το πιστεύουν. Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι δεν είναι κάτι απόλυτα λάθος. Όπως αντίστοιχα, το να προσφέρεις κάτι σε κάποιον μπορεί να φαίνεται λάθος σε ένα άλλο ποσοστό ατόμων. Οπότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ζωής τον οποίο θεωρούμε απόλυτα σωστό ή λάθος. Ο καθένας μπορεί να ζει όπως θέλει, παρόλο που κάποιοι μπορεί να βλέπουν το λάθος σωστό και το σωστό λάθος. Κανένας όμως δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι δεν υπάρχει το απόλυτο σωστό και απόλυτο λάθος στις πράξεις και τις ενέργειες ενός ανθρώπου.

Επίσης, δεν πρέπει να αγνοούμε τη μοίρα. Δε γνωρίζουμε βέβαια αν αυτή η μοίρα εκτελείται από έναν Θεό ή κάποια θρησκεία ή κάτι αντίστοιχο. Όμως λειτουργούμε σαν πιόνια σε ένα τεράστιο ταμπλό. Πιόνια τα οποία βρίσκονται στο παιχνίδι για εκατομμύρια ημέρες και ώρες και ακολουθούν συγκεκριμένες εντολές με συνείδηση στις λειτουργίες που πραγματοποιούμε είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Αν έπρεπε να δώσω μια συμβουλή για το πως να ζήσει κάποιος, αυτή δε θα ήταν να εξερευνήσει τον κόσμο, να κερδίσει χρήματα ή απλά να περάσει καλά κάνοντας ό,τι θέλει κάθε ημέρα. Όλα αυτά μπορούν να έχουν πάντα επιπτώσεις οι οποίες δύσκολα αναιρούνται. Άλλωστε, πέρα από αυτό, μια τέτοιου είδους συμβουλή, δεν μπορεί να είναι ίδια για όλους. Για παράδειγμα, για κάποιον, το να εξερευνήσει τον κόσμο, μπορεί να φαίνεται κουραστικό σωματικά ή ψυχικά. Αντίστοιχα το να κερδίσεις χρήματα, για κάποιους μπορεί να είναι ενδιαφέρον και να τους προκαλεί θέληση να δουλέψουν σκληρότερα, αλλά για κάποιους άλλους μπορεί να προκαλεί διαταραχές και δυσαρέσκεια για δουλειά.

Οπότε δεν πρόκειται να αναφέρω κάτι τέτοιο ως μία γενική συμβουλή για τον τρόπο ζωής. Αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε είναι μια ζωή δίχως τη μετάνοια των πράξεων μας και αντίστοιχα δίχως τύψεις. Ακόμη κι αν αυτό που ποθούμε απαιτεί πράξεις οι οποίες είναι ασυνήθιστες και ξένες προς την καθημερινή κουλτούρα. Ακόμη κι αν αυτό που ποθούμε είναι διαφορετικής ιδεολογίας από την ιδεολογία του σημερινού κόσμου. Ακόμη κι αν δεν είναι αποδεκτό από τους συνανθρώπους μας ή τα κοντινά μας πρόσωπα. Να τα ακολουθούμε έχοντας πλήρη συνείδηση των πράξεών μας. Αυτό είναι που μετράει στο τέλος. Ποιο το νόημα να ζήσουμε αν στο τέλος μετανιώνουμε αυτά που κάναμε ή που δεν κάναμε;