part 20

212 32 0
                                    

Irene's  POV:

"Irene,  ξυπνα! Το  αγορι  σου  σε  περιμενει  κατω!"  η  φωνη  της  μητερας  μου  με  ξυπνησε.  Δεν  εχω  καμια  ορεξη  να  παω  σχολειο,  αλλα  πρεπει.  Χθες  το   βραδυ  αν  και  δεν  ηθελα,  ο  Ηarry  επεμενε  να  με  φερει  αυτος  σπιτι  μου,  γιατι  μου  ειπε  οτι  ηταν  πολυ  επικινδυνα  να  περπατησω  μονη  μου  τα  μεσανυχτα  ενω  δεν  κυκλοφορουσε  κανενας  εξω.  

"Ποιος  με  περιμενει?"  ξαναρωτησα  νυσταγμενη.  Σηκωσα  λιγο  το  κεφαλι  μου  για  να  δω  τη  μαμα  μου,  αλλα  μετα  το  ξαναεριξα  στο  μαξιλαρι.

"Το  αγορι  σου,  ο  David!"  μου  απαντησε  χαμογελωντας. Τι?  Γιατι  ηρθε  εδω  μετα  απο  ολα  αυτα  που  εγιναν  χθες?

"Ε-ενταξει!  Σε  πεντε  λεπτα  θα  ειμαι  κατω!"  ειπα  κανοντας  μερικες  παυσεις. Εχω  εναν  φοβερο  πονοκεφαλο  εξαιτιας  την  ψυχολογιας  μου  που  ειναι  χαλια  και  ο  David  με  το  να  ερχεται  εδω    κανει  τα  πραγματα  χειροτερα.  Σηκωθηκα  απο  το  κρεβατι  μου  και  φορεσα  οτι  βρηκα  μπροστα  μου. Επλυνα  το  προσωπο  μου  για  να  μην  φαινεται  οτι  εκλαιγα  και  κατεβηκα  κατω.  Εξω  απο  την  κουζινα  ειδα  τον  David  να  με  περιμενει.  Γιατι?

"Καλημερα!"  μου  ειπε  σαν  να  μην  συμβαινει  τιποτα.

"Κα-λημερα!"  του  απαντησα  κοιτωντας  τον  λιγο  καχυποπτα.

"Εισαι  ετοιμη?"  με  ρωτησε  και  εγω  του  εγνεψα  καταφατικα.  Αν  δεν  ειχα  κοιταξει   τον  εαυο  μου  στον  καθρεφτη  και  καταλαβαινα  οτι  χθες  το  βραδυ  εκλαιγα,  θα  ελεγα  πως  ολο  αυτο  ηταν  παλι  ενα  ονειρο,  αλλα  οχι  δεν  ηταν.  Ο  David  οντως  ειχε  σχεση  με  την  Aphrodite,  ενω  μου  ελεγε  πως   με  αγαπαει  και  εγω  η  ηλιθια  τον  πιστευα.  Με  τη  σκεψη  και  μονο  θελω  να  κλαψω,  αλλα  δεν  προκειται  να  το  κανω  μπροστα  σε  ολους.

"Πως  τολμησες  να  ερθεις  εδω μετα  απο  ολα  αυτα  που  εγιναν  χθες?"  τον  ρωτησα  νευριασμενη  οταν  βγηκαμε  απο  το  σπιτι.  

"Εχουμε  νευρακια  πρωι  πρωι,  Ιrene?"  μου  ειπε  χαμογελωντας  πονηρα.  

"Απαντα  μου  σε  αυτο  που  σε  ρωταω!"  απαιτησα  και  αυτος  συνεχισε  να  παριστανει  οτι  δεν  συμβαινει  τιποτα.

"Ok! Αφου  θες  να  σου  απαντησω,  να  ξερεις  οτι  καθε  μερα  θα  ερχομαι!"  μου  απαντησε  σηκωνοντας  τους  ωμους  του.

"Ξεχνα  το!"  σχεδον  ουρλιαξα  και  ο  David  συνεχισε  να  περπαταει  χωρις  να  πει  τιποτα.  Αν  και  ο  δρομος  για  το  σχολειο  ειναι  μονο  δεκα  λεπτα  απο  το  σπιτι  μου,  εμενα  μου  φανηκε  ολοκληρος  αιωνας  μεχρι  να  φτασουμε. Περασαμε  τη  μεγαλη,  σιδερενια  πορτα  του  σχολειου  χωρις  να  ανταλλαξουμε  καια  κουβεντα  και  εγω  απομακρυνθηκα  απο  το  ψηλο,  μελαμψο  αγορι  που  στεκοταν  διπλα  μου.  Πλησιασα  τον  Arthur  σχεδον  τρεχοντας  και  τον  αγκαλιασα.  

"Hey!  Καλημερα,  μικρη!"  η  επιλογη  των  λεξεων  του  ηδη  με  εκανε  να  νιωσω  καλυτερα.

"Καλημερα!"  του  ειπα  χαμογελωντας  ψευτικα  και  ο  κολλητος  μου  με  κοιτα  ξε  περιεργα.

"Τι  συμβαινει?  Γιατι  χθες  εφυγες  κλαιγοντας  απο  το  παρτι?"  με  ρωτησε.

"Εγω....χωρισα  με  τον  David!"  του  απαντησα  τραυλιζοντας  και  εσκυψα  το  κεφαλι  μου. 

"Γιατι?"  με  ξαναρωτησε  και  μου  επιασε  το  χερι.

"Τον  ειδα  να  φιλαει  μια  αλλη  συμμαθητρια  μου,  την  Aphrodite!"  του  ειπα  και  χαμογελασα  ψευτικα  για  να  "πνιξω"  τον  λυγμο  που  ηταν  ετοιμος  να  βγει.

"Τι?"  ο  Arthur  φαινοταν  εκπληκτος.  Εγω  δεν  ειπα  τιποτα  απλως  καθισα  στο  παγκακι  και  μετα  καθισε  και  αυτος  διπλα  μου,  αλλα  οταν  ειδε  οτι  ο  David  ερχοταν  προς  το  μερος  μας  ξανασηκωθηκε.  

"Arthur...."   του  ειπα  οταν  καταλαβα  οτι  κοιτουσε  το  πρωην  αγορι  μου  με  ενα  πολυ  απειλητικο  βλεμμα,  σχεδον  τρομοκρατικο. Ομως  δεν  με  ακουσε  και  τον  πλησιασε.  Τι  κανει?

"Πως  μπορεσες  και  της  το  εκανες  αυτο?!"  ο  Arthur   εσπρωξε  τον  David  προς  τα  πισω.  Ο  David   δεν  ειπε  τιποτα  απλως  τον  κοιταξε  χωρις  κανενα  συναισθημα.

"Γιατι  την  χρησιμοποιησες?"  τον  ξαναεσπρωξε  και  εγω  τον  επιασα  απαλα  απο  το  μανικι  της  μπλουζας  του  για  να  αποτρεψω  οτι  προκειται  να  συμβει.

"Arthur, ηρεμησε!"  του  ψιθυρισα  αλλα  με  αγνοησε.  

"Σε  ειχα  προειδοποιησει,  αλλα  εσυ  δεν  με  ακουσες!  Απαντα  μου,  γιατι  την  το  εκανες  αυτο?"  ουρλιαξε.

"Συγγνωμη!  Ενταξει?  Δεν  ηξερα  τι  εκανα!  Δεν  ηθελα  να  την  πληγωσω!  Θα  της  το  ελεγα  καποια  στιγμη  και  δεν  ηθελα  να  το  μαθει  με  αυτον  τον  τροπο!  Λυπαμαι!"  ο  David  σηκωσε  ηττημενος  τα  χερια  του  και  ο  Αrthur  μου  επιασε  το  χερι.

"Παρατα  μας!"  του  ειπε  και  φυγαμε.  

Hey!  Πως  σας  φανηκε  το  παρτ  20?  I  love  you  all!!!!!!!!!!   <3   <3   <3   <3

The  annoying  boy// Harry  Styles  fanfictionDove le storie prendono vita. Scoprilo ora