Stripped (Moonsun AU) (Stripped Series #1) [UNDER EDITORIAL]

Chapter 47

The way it turns out.

Yongsun POV

Her face became pale, namamaga parin ang mga mata nitong nakatingin sa taas. Panay lang ang iyak niya kanina habang nagdadrive pauwi ng bahay.

And of course, Jinyoung didn't drive her home, because she refused afterwards.

Byul seeing her with Jinyoung will be the death of her.

Gusto na niya talagang umalis sa pwesto niya kanina kaya nagkunwari nalang siyang pumayag sa offer ni Jinyoung to drive her home.

Yongsun is slowly losing her mind, pero hindi katulad ng kay Byul. Maybe, she's starting to lose herself already.

Nagmahal lang naman siya.

Pero bakit ganito ang kinahantungan?
Kung ito naman ang kabayaran sa lahat ng ginawa niya noon.

Well, this is too much.

Too much for her to handle.

"YONGSUN!!!!!!!" her thoughts was interrupted, nang biglang may sumigaw ng malakas, sa labas ng bahay niya.

"PAGBUKSAN MO KO!!! BUKSAN MO TO!!!" maingay na kinalampag nito ang gate at nagwawalang pinaghahampas ang gate.

It took a few moments before she could finally gain her senses.

At halos mapatalon ito, nang bigla niyang makumpira kung sino ang taong nagiingay sa labas.

"Byul..." her, silently calling out her name. Her presence enough, made Yongsun covered in fear.

She loved Byul, but she was so scared that Byul might hurt her... again.

Pikit mata itong lumabas ng bahay niya at mabilis na pinagbuksan si Byul ng gate.

"What took you so long?! Nandiyan ba si Jinyoung sa loob?!"

Byul, is indeed. Not in the right mind again.

Yongsun slowly traced her face, something is not right, something felt wrong. Yongsun could feel it. This isn't Byul. This isn't Byul anymore.

The horrifying look on Byul's face made Yongsun stepped back.

"Bakit hindi mo ko sinasagot?!" bloodshot eyes, messy hair. She was looking at Yongsun with a dazed horror in her eyes.

Biglang namang mahigpit na hinawakan nito ang magkabilang balikat ni Yongsun.

"Sagutin mo ko!" Hindi pinansin ni Yongsun ang mga sigaw na iyon. Sa puso at isip niya ay ipinapalagay niyang boses iyon ng demonyo.

Byul, who finally snapped and lose her patience, malakas na isinara nito ang gate at walang ingat na kinaladkad si Yongsun papasok sa loob ng bahay.

Itinulak ito ng malakas ni Byul sa isang tabi at nagsimula nang may hanapin sa kusina, na nakakonekta at malapit lang sa may living roon.

Magulong nagkalat ang mga gamit hanggang sa makita na ni Byul ang hinahanap niya.

"Jinyoung, lumabas ka diyan!!!!!" Byul yelled in anger at iniangat ang hawak niya na mas lalong nag palaki ng takot kay Yongsun.

Halos parang nabuhusan ito ng malamig na tubig, nang biglang itutok sakanya ni Byul ang kutsilyo.

"Ikaw, kasama si Jinyoung. Papatayin ko kayong dalawa!" sigaw nito habang unti unting lumalapit kay Yongsun.

Yongsun was scared to death. Hindi na niya nagawa pang magsalita dahil labis na pagkatakot.

Byul slowly taking her steps, mabilis na umatras si Yongsun hanggang sa macorner ito sa sulok ng pader.

"Byul...." Yongsun softly calling her name, hoping na magpakalma ito kay Byul.

But Byul was just grinning playfully, it didn't work.

Yongsun shut her eyes, scared and drained. She is slowly accepting her fate and was embracing her death.

"Ahhh!!!!" tili ni Yongsun nang bigla itong sakalin ni Byul.

Nakatutok parin sakanya ang kutsilyo at napakalapit na sa mukha niya.

"Hmmmppp!!!!" she tried to fought back at hinawakan ang isang kamay ni Byul, na mahigpit na nakahawak sa leeg niya.

"Ack!" Binitawanan ito agad ni Byul at paulit ulit naman na umubo si Yongsun pagkatapos makawala sa pagkakasakal ni Byul.

Kahit nanginginig sa takot, lakas loob nitong hinawakan ang kamay ni Byul, na may hawak na kutsilyo. At siya na mismo ang nagtutok pababa sa kanyang dibdib.

"Byul, sige na. Patayin mo na ako." pagod at nagmamakaawang wika ni Yongsun.

She was so ready to die in front of Byul.

Nagtama ang kanilang mga tingin at parehas na tumulo ang luha.

Those looks already killed her, even before Byul could finally kill her.

Natigilan ito bigla, na tila ba parang natauhan.

Tumalikod ito kay Yongsun at tumingala, habang paulit ulit na hinahampas ang ulo.

"AHHHHHHH!!!!!!" nagwawalang sigaw ni Byul dahil sa umaapaw na sakit na nararamdaman niya para kay Yongsun.

Itinutok nito ang kutsilyo sa sarili, humagulgol ng iyak at tumingin kay Yongsun.

"Byul, wag!" pagpigil niya dito na magpakamatay.

Sa sobrang taranta ay sumugod ito papunta kay Byul para agawin ang kutsilyo.

"Yongsun, ayoko na! Pagod na pagod na ko! Pagod na pagod na kong saktan ka!" Sambit niya habang patuloy sa pagiyak.

Laking pasalamat naman ni Yongsun dahil dumaplis ito sa mga kamay ni Byul at nabitawan.

"Byul...." mahigpit na niyakap niya si Byul at napaupo ang dalawa sa sahig.

Parehas na humagulgol ng iyak ang dalawa at mas lalong hinigpitan pa ni Yongsun ang yakap niya.

"Byul, I will let myself suffer the hell you dragged me into, just don't leave me alone here. Because then, I couldn't bear the pain of losing you." Yongsun said with tears in her eyes.