Shitpost musicalowy

Mini-recenzje kilku musicali

Post z 14 grudnia 2019 roku, funkcjonuje w Leszczynie jako ,,Nowe musicale", aktualnie są to musicale, które znam od dłuższego czasu, ale zasadniczo moja opinia o nich się nie zmieniła.

Dracula, l'amour plus fort que la mort

Jak sam tytuł wskazuje, kolejna odsłona wersji opowieści o hrabim Draculi. Znałam już musical Wildhorna na podstawie tej historii(bo to są w sumie bardziej adaptacje samego motywu Draculi niż książki Stokera), ale francuski musical trochę zepchnął go na dalszy tor.

Zaczęło się przypadkowo: YouTube podsunął mi piosenkę ,,Encore" w wykonaniu Juliena Loko. Myślę sobie: ,,Jest Francja, jest Dracula, czego chcieć więcej?". Piosenka rozkochała mnie w sobie od pierwszych nut. Teledysk jest oczywiście nieziemski(jak to we francuskich produkcjach, uwielbiam ich też za to, że teledyski promocyjne świetnie dopełniają całość i jeśli ktoś nie ma możliwości zobaczyć przedstawienia, to historię może poznać za pomocą teledysków), chociaż pani grająca Minę jakaś dziwna jest. Ale tekst i muzyka rozłożyli mnie na łopatki. Ta piosenka to dla mnie takie połączenie ,,D'Aupres D'Auntre" i ,,Nos corpes a la delivre" z ,,La Legende du Roi Arthur" - czyli bohater odgrywa zdradę ukochanej, ale nie reaguje bólem, a wściekłością i rozpamiętywaniem przeszłości aż do obsesji. Jego krzyk w ostatniej zwrotce jest cudowny. Początkowo byłam przekonana, że Loko gra Draculę, który nie może się pogodzić z tym, że Mina jest z Harkerem, a tymczasem okazuje się... że piosenkę śpiewa właśnie Harker i po przesłuchaniu jakiejś połowy soundtracku, to on wyrasta na najciekawszą i najbardziej dynamiczną postać. Dracula jest dość specyficzny, przede wszystkim nie mówi, jego jedynym środkiem wyrazu jest taniec. Natomiast Harker ma w sobie dużo ikry, życia i jak w powieści mnie nudził, tak tutaj po tych piosenkach kibicuję mu i rozumiem go. Podoba mi się to, że przez dodanie tej postaci większej roli widać tutaj, że mrok tkwi w każdym człowieku, że ten przyziemny Jonathan Harker jest tak samo zdolny do szaleństwa jak wampiry.

Co do reszty - Loko jest dla mnie tam najjaśniejszą gwiazdą, śpiewa cudownie i wkłada w każdą piosenkę mnóstwo emocji. Sama muzyka jest zresztą moim zdaniem świata, ma pazura i pasuje do tej historii. Pojawia się też mrok i groza. Średnio podobają mi sie piosenki Florenta Torresa, który gra Anioła, są dla mnie bardzo nudne i smętne, ale rozumiem dlaczego tak brzmią. No i spojrzenie na samą historię z punktu widzenia Jonathana Harkera też zasługuje na uwagę.

Siddhartha L'Opera Rock

Chciałam sprawdzić czy Fabien Incardona(Malagant z ,,La Legende") gra też w innych musicalach, bo wiem, że ci francuscy artyści w sumie zajmują się zazwyczaj i śpiewaniem, i graniem w filmach, i dubbingiem, a musical to tylko część ich pracy. No i okazało się, że w tym roku pojawił się z nim nowy musical ,,Siddhartha", a ja, debil, który podobno był dobry z historii starożytnej, dopiero po jakimś czasie się skapnęłam, że Siddhartha to było imię Buddy. Ale poprawiłam się, i nawet przeczytałam jego życiorys na Wikipedii.

Co do fabuły - musical jest nowy, więc nie ma jeszcze nagrania, nawet wszystkich piosenek w całości nie ma. Mogę się domyślić, że jest to w miarę wierne opowiedzenie historii Buddy, który w poszukiwaniu sensu życia, porzucił życie w zamku i rodzinę(jego żona właśnie urodziła syna) i udał się na pustynię. Po siedmiu latach stwierdził, że asceza nie czyni go doskonalszym, ale że już został mędrcem, to powrócił do pałacu ze swoimi uczniami.