love at the second sight (@staceygraaf1 & @__angelshope__)

1. flashback

Love at the first sight hoofdstuk 1

*flashback *

Pov Lisa

 TRINNNGGGGG! Ik werd wakker, en zuchtte. De vakantie was voorbij en ik had echt geen zin om naar school te gaan. Ik ging naar de 1e mavo/havo van de Westford en ik had er helemaal geen zin in. Ik stond op en begon aan mijn dagelijkse routine. Tanden poetsen, douchen, aankleden, ontbijten en naar school op mijn fiets. Ik deed nooit make-up op, want dat was echt heel lelijk. Ik vertrok en was er binnen een kwartiertje. Toen ik op school aankwam realiseerde ik me dat de school vanaf dit jaar 20 minuten eerder begon en dat ik dus te laat was. Ik begon me te haasten en had niet door dat ik te snel liep waardoor ik tegen iemand aanliep, en op de grond viel. ”AUW KIJK IS UIT NIJLPAARD! TJEEZ!” gilde ik terwijl ik mijn iphone en sleutel pakte. Waar zijn mijn bladen nou.? “het is jouw schuld dumbass. Ik sta gewoon bij een random kluisje te wachten op iemand en jij loopt als een debiel!”zei degene waar ik op was gelopen. “amende honorable”, zei ik. Wacht whut? Ik ben echt een debiel eh! Gauw zei ik: “eh, ik bedoel natuurlijk. Het spijt me. Het spijt me voor mijn rare taalgebruik aangezien ik gewend ben om Frans te praten. Ik heb namelijk in de zomervakantie vrijwillig een Frans kamp gevolgd!” Wacht, waarom zeg ik dat? Hij keek me heel raar aan, deed zijn kluisje dicht en liep gauw weg. Ik riep hem nog na dat ik Lisa was. Plots realiseerde ik me hoe dom ik me had gedragen. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan. Mijn beste indruk op deze school. Ach, ik moest het maar vergeten. Ik ging maar gauw naar mijn klas toen ik me realiseerde dat we het 2e begonnen tijdens mentoruur om de nieuwe klas te leren kennen. Ik ging dus maar aan een random tafeltje muziek zitten luisteren. Vooral Kurt Schneider, want daar had ik zin in. Toen ik iedereen op zag staan, liep ik naar mijn lokaal. Ik ging aan een tafeltje zitten en zag de klas langzaam binnenstromen. Iedereen zag er wel aardig uit. Net toen de bel ging, kwam er nog een groepje binnen. Ik lette niet op omdat ik met degene naast me zat te praten, totdat er iemand op mijn tafel sloeg. Ik schrok op en keek omhoog. Ik schrok toen ik diegene zag:”Hoi Lisa. Hier zijn de bladen die je had laten vallen. Trouwens, ik ben Colin”. Hij liep naar achteren met zijn vrienden en liet mij verbouwereerd achter

De dag erop begonnen we het 1e met muziek. Mevrouw boekhuis. Zij was onze mentor. We kregen daar vaste plekken, en omdat ik er expres wat eerder was gaf ze me alvast de plek. Ik begon een gesprek met haar en ondertussen ging iedereen op zijn plek zitten. Toen de laatste bel ging, kwam Colin met zijn gang binnenstormen. Mevrouw Boekhuis zei:”dit is al de 2e keer. Als het vaker komt, mogen jullie gelijk strafwerk ophalen” Ze mompelden wat en ze liepen naar hun plekken. De stoel naast mij was lekker vrij, toen plots Colin naast me kwam zitten. We begonnen tegelijkertijd te protesteren, maar ze wou graag dat we elkaar leerden kennen. Dus ik zat het hele jaar naast dumbo nummer 1 van het dumbo clubje. “Sorry? Wij zijn het dumbo clubje? Je moet echt geen vooroordelen trekken hoor! Misschien moet je ons eerst leren kennen voordat je conclusies gaat trekken!” begon Colin te schreeuwen. “praatte ik nou hardop?” dacht ik. Mevrouw Boekhuis zei tegen Colin: “Als je dat nog 1 keer doet, mag je komen nablijven! Je komt al te laat, ga dan niet lopen gillen in mijn klas!” hij mompelde weer wat, keek me met een dodelijke blik aan, en begon zogenaamd op te letten. Ik voelde me erg schuldig en begon een briefje te schrijven:

He Colin, het spijt me van gisteren en van nu L. Laten we een nieuwe start maken? X Lisa

Hij reageerde erop met:

Ja doeg! Door jou moet ik nu al bijna 2 keer nablijven. Houd je start maar bij je! X Je ergste nachtmerrie verkleed als dagdroom (A/N hehehe jaa blank space!)

Toen ik het briefje wou aanpakken zei mevrouw Boekhuis:”Ja Colin, je kunt mijn klas uit, en het 8e vrijdag terugkomen. En geef dat briefje maar aan mij!” hij keek me weer met een dodelijke blik aan en verliet de klas. Ik begon me zorgen te maken, aangezien niemand me zo zou mogen

Die middag zou ik met een meisje uit de klas naar huis fietsen. Ik wou naar mijn fiets toen ik hoorde: “Lisa is echt een stom iemand!” ik stond daar en hoorde: “tjeez, die Lisa heeft me gisteren laten nablijven en vandaag ook al."Ze is belachelijk irritant, gebruikt vage woorden, en je wilt niet weten hoe stom ze is. Ze noemde MIJ een nijlpaard! Serieus, een f*cking NIJLPAARD. Ze heeft me ook geslagen gisteren! ZELFS MIJN OUDERS HEBBEN ME OG NOOIT GESLAGEN!” He? Ik heb hem nog nooit geslagen?, dacht ik. Ik hoorde toen iemand zeggen: “reden genoeg om haar te pesten”, toen ze de hoek omliepen. Ze keken recht in mijn gezicht. Iedereen met een gemeen gezicht, Colin met een boos maar toch schuldig gezicht. Ze begonnen tegen me te schreeuwen:”KOE! Waarom ga je ons afluisteren? Je bent echt een sneaky bitch eh”, en zo bleven ze doorgaan. Ik pakte gauw mijn fiets, ging naar huis, sloot mezelf op in mijn kamer en begon keihard te huilen. Ik was blij dat ik alleen thuis was, want mijn zusje was nog op school en mijn ouders waren in het ziekenhuis omdat mijn moeder een kind verwachtte. Uiteindelijk viel ik in slaap, huilend tegen mijn kamerdeur.