RUHUM

Ruhumu yakan bir şeyler var içimde ''

25.6.18 ''

96.GÜN

Evet bu gece her şeyi sonlandırmanın vakti  gelmişti .''

Sabah kalktığımda olmamayı diliyordum , artık bir şeylerin intiharını gerçekleştirmek istiyordum''

Çıplak ayakla yürüyorum sırf bir şeyleri hissedebilmek için ,  bu gece ayak seslerim yabancı geliyordu bana . Kafamdaki o sesler , evet hiçbirini durduramıyordum her şey çığırından çıkmıştı bende dahil olmak üzere.

Elimde bir liste  bu düşünceden vazgeçmem için kendime gerekli bir açıklama arıyordum . Sadece '' o vardı evet , o kadın '' Diğer insanlar gibi arkamı dönüp gidebilir miydim ? Bu acıyı ona ikinci defa daha yaşatabilir miydim ? Cesaretim ne kadardı ? Korkuyor muydum ? Yada korkuyu hissedebiliyor muydum ?  Acaba bunları hisseden biri var mıydı ? Avuç içlerim evet sımsıkı sarıp sarmaladığım avucumun içindeki yara , kaşınıyordu . 

Bu gece her şeyi ya öldürecektim yada tekrardan diriltecektim ''

Halim kalmadı , kolumu kaldıramıyorum . '' Ya beceriksiz biri olursam ''  Sakinleşmem lazım , sessizce varlığımı hissettirmeden balkona çıkayım demeyi çok isterdim ama '' zaten uzun süredir varlığımı hisseden biri yok , 4 duvar arasında yalnızlaşıyorum '' 

Gökyüzü , evet sakin ama yıldız yok  . Her şey  bir anda silikleşiyor ...''

Elime bir kağıt aldım '' benim üstüme düşen daha doğrusu kendimde büyüttüğüm insanlara yazı yazıyordum , ne ara bu hale geldim .''

Evet , başlıyorum içimden geçenleri boş bir kağıda aktarıp her şeyden elimi kolumu çekmeye :

Uzun zamandır bir yıkıntı, hissizlik ve dağınıklık içindeyim. Oturup da  adam akıllı kimseye bir şey anlatamıyorum anlatsam da yabancılara anlatıyorum...... 

Ve diğer kişiye geçiyorum :

....Hani sen güçlüsün demiştin ya ben güçlü değilim ...

Ve diğer kişi , ve diğeri .

Ne çok veda edeceğim insan var 'mış  ya var gibi yapıyorum .

Her şey geçecek , bitecek  sadece uzun bir uykuya ihtiyacım var ,  özür dilerim senden  ben seni bırakıp gitmek istemiyordum ama bazı şeylere zorunlu olarak yaklaşıyorum .

Bu gece affet beni  ...''