Ο δικός μου μπάτσος

||•κεφ.9ο•||

Έκλεισα το ξυπνητήρι και σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Αφου σιγουρεψα ότι η Θεοφανία κοιμόταν πήρα ένα σακίδιο και έβαλα γρήγορα γρήγορα μέσα τη στολή μου και μερικά ακόμα πράγματα.

<< Θεοφανία ξύπνα>> έλεγα καθώς άρχισα να τη σκουνταω.

<< μμμμ...>> μουγκρισε και έκανε μια σβούρα πάνω στο κρεβάτι για να με κοιτάξει.

<< καλημέρα υπναρου! >> είπα με ένα χαμόγελο

<< καλημέρα>> απάντησε νυσταγμένη

<< σήκω μικρή γιατί έχω μια δουλειά>>
<< θα με πετάξεις σε ένα φίλο? >>
<<όπου θες>>

Απάντησε και κατέβηκα κάτω για να την αφήσω να ντυθεί.

<<γιατί τόσο μαύρο ρε μικρό? >> τη ρώτησα καθώς την είδα να κατεβαίνει τα σκαλιά ντυμένη με ένα μαύρο τζιν, μια μαύρη κοντή κολλητή μπλούζα και μαύρα Vans.

<< no reason απλά είναι το αγαπημένο μου χρώμα και κουβαλάω πάντα μια αλλαξια μαύρα ρούχα μετά από πορεία >> απάντησε και έβαλε το σακίδιο στους ώμους της

<<έτοιμη? >>
<< ναι πάμε>>απάντησε και αφού βγήκαμε από το σπίτι κατευθηνθηκαμε προς τη μαύρη μηχανή μου

<<πολύ μουναρα είναι η μηχανή σου>> είπε με χαμόγελο.

<< μουναρα και θα την καβαλάει μια μουναρα σε λιγο>> είπα με ένα πονηρό χαμόγελο και της έχωσα μια ξυλια στον κωλο.

<< μη μου λες τέτοια κοκκινίζω! >> είπε με ναζί και εγώ γέλασα

Ανέβηκα στη μηχανή και εκείνη με τη σειρά της

<< βάλε τα χέρια σου στη μέση μου>> είπα αποφασιστική

<<όχι καλά ειμαι>> απάντησε αδιάφορα
<< έλα Θεοφάνια κόψε τις μαλακιες και κρατήσου θα πάω γρήγορα, ξέρω είσαι καλή με τις μηχανες αλλά κρατήσου>>

<< εσύ μου ξέρεις ότι είμαι καλή με τις μηχανές? >> είπε γεμάτη περιέργεια

Σκατα!

Βρες κάτι Άρη αγόρι μου!

<< μια υπόθεση έκανα! >> απαντησα με ένα πειστικό ύφος

<< μμμμαλιστααα>> είπε και τύλιξε τα χέρια της γύρο από τη μέση μου

Έβαλα μπρος τη μηχανή και άρχισα να πηγαίνω όπου μου έλεγε η Θεοφανία.

<<εδώ! >> είπε και σταμάτησα μπροστά από μία μονοκατοικία.

Όταν κατέβηκε από τη μηχανή στάθηκε μπροστά μου κρατώντας το κινητό μου.