Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟭𝟲

Hey lieverds, daar ben ik weer! Wat heb ik het schrijven gemist! Maar niet getreurd, hier is weer een nieuw hoofdstuk & ik ben bezig met de volgende xx.

Noor

'Al mijn kleren!' zucht Martijn en ploft op zijn bed. "Has something been stolen?" vraagt Dua en gaat naast Martijn zitten. Martijn haalt zijn schouders op. "I will help you with cleaning." biedt Dua aan. "No, thank you. But you need to sleep, we're awake for so long and you need to sing tomorrow, so." zegt Martijn. Dua knikt en geeft Martijn een knuffel. "Goodnight Noor." zegt ze en geeft mij ook een knuffel en loopt langs mij maar de gang. Ik sta nog steeds in de deurpost van Martijn's kamer. "Jij wist dit hè." zegt Martijn plotseling. Ik kijk hem verbaasd aan. Martijn haalt achter zijn rug een doosje van een ring vandaan. Ik kijk hem zwijgend aan. Dan maakt hij het doosje open. "Zie je?" zegt Martijn en laat het doosje aan mij zien. "Leeg." zeg ik sarcastisch. "Ja, dat kan ik ook wel zien Noor. Maar hier zat eerst een ring in." zegt Martijn gefrustreerd. "Ring?" vraag ik verbaasd. "Noor, doe niet zo achterlijk. Je weet heus wel waar ik het over heb!" roept Martijn en gooit het doosje van de ring tegen de muur. Ik schrik ervan. Martijn komt naar mij toe gelopen en blijft vlak voor mijn gezicht staan. "Noor, ik heb zo'n gevoel dat je het voor Charelle opneemt. Maar houd het alsjeblieft daar bij. Want we zijn niet voor niets uit elkaar gegaan na vier jaar." zegt Martijn en loopt langs me naar de gang.
Martijn loopt snel en ik probeer hem bij te houden met een nogal stuntelig snel loopje. "Martijn, wacht nou even." zeg ik zacht om Dua niet wakker te maken. Martijn?" zeg ik. Hij is ineens weg. Dan word ik bij m'n arm gepakt en de studio ingetrokken. Martijn maakt de studio deur dicht.

"Nou, hier kan je het lekker uitschreeuwen. Zeg het maar. Wat wil je weten? Waarom ik die ring nog steeds bewaarde?!" vliegt Martijn tegen me uit. We kijken elkaar aan. "Nou?" vraag ik.
"Nou?! Omdat zij met Menno vreemd ging en Laura ging dat ook nog eens ontkennen. Charelle kan anderen zo makkelijk beïnvloeden. Oh, en nu is ook je tweede vraag beantwoord. Waarom ik en Laura niet bij elkaar wonen. Dat komt ook allemaal door Charelle." zegt Martijn terwijl hij wat rondjes loopt.
Ik schud mijn hoofd. "Dat is niet waar." zeg ik. Martijn haalt zijn wenkbrauwen op. "Oh nee?! Weet jij het allemaal weer beter?" zegt Martijn.
"Laura heeft gelijk. Charelle gaat niet met Menno." zucht ik. Martijn staart mij aan.
Fuck, Noor. Dit mocht je helemaal niet zeggen. Laura en Menno gaan echt boos worden. Dan kan je gelijk het huis uit. Fuck, fuck, fuck!

"Noor, zeg het. Weet jij hier meer vanaf?" zegt Martijn. Ik bevries. Ik heb het echt verpest, ik kan niet nog meer kwijt spelen.
"Noor, zeg het." zegt Martijn en komt naar mij toe gelopen. Ik voel mijn hart in mijn keel.
"Nooit!" zeg ik en wil de deur openmaken maar Martijn houdt hem tegen. Ik draai me om richting Martijn. "Wil je het spelletje zo spelen?" zeg ik fronsend. Martijn pakt een stoel en gaat voor de deur zitten. Hij haalt zijn schouders op. Ik wil gewoon weten wat jij weet. Ik heb alles opgebiecht wat ik weet, nu is het jouw beurt." zegt Martijn. Ik kijk hem vies aan. "Je doet maar, maar ik ga niks zeggen. Sterker nog, ik ga hier wel eventjes een dutje doen aangezien ik toch niet weg kan." zeg ik en hang in de bureaustoel.

Het is doodste stilte in de studio. Je kan een speld horen vallen. Ik draai me voorzichtig om om naar Martijn te kijken, zonder dat hij het doorheeft.
Net op dat moment zie ik hem een traan van zijn wang wegvegen.
Ik besluit me helemaal om te draaien. "Huil je nou?" vraag ik. Martijn schrikt en haalt zijn neus op. Ik sta op en ga naast hem zitten op de grond. "Sorry." zegt Martijn. Hij kijkt me met grote, rode ogen aan. Ik schud mijn hoofd en geef een klein glimlachje. Ik frunnik wat met mijn vingers. "Ik moet sorry zeggen." zeg ik. Martijn schud zijn hoofd. "Sorry dat ik zo uitgeflipte tegen je. Maar ik geef gewoon heel veel om Laura. En Menno. En..." zegt Martijn. Hij kijkt mij aan. "Geeft niks. Ze is ook heel mooi, en 4 jaar is niet niks." zeg ik. Martijn kijkt mij vragend aan. "Wat?" vraagt hij. "Ja, Charelle. Wie anders?" zeg ik verbaasd. "Nou, eigenlijk bedoelde ik iemand anders. Iemand om wie ik ook heel veel geef." zegt Martijn. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Dua?" vraag ik. Martijn lacht en schud zijn hoofd. Dan doet hij zijn vingers onder mijn kin en duwt mijn gezicht wat omhoog. Hij komt dichter bij me en ik voel zijn warme, trillerige adem. Dan zoent hij me. Alle tintelingen voel ik weer door heel m'n lichaam. Ik leg m'n handen op zijn wangen en zoen hem terug.
Martijn laat zich naar achteren vallen en ik leun op hem. We blijven zoenen.
Dan stopt Martijn eventjes en kijkt mij aan. Zijn ogen zijn weer helder geworden en stralen.
Hij glimlacht. Zijn lach heb ik zo gemist. Martijn gaat met zijn vinger over mijn wang en doet een plukje haar achter mijn oor. Ik haal trillerig adem, zijn aanrakingen zijn geweldig.
Dan zoent hij me verder en geeft kusjes in m'n nek.