Güneş'in Yörüngesinde

Bölüm Beş: Yanık Sucuklar

Ateş ! Benim ! Komşum !

Şaka gibi ama gerçek !

"Sen?!"

"Evet, ben" dedi ve gözlerini devirdi.

"Sen hastanede değil miydin?" dedim ve şaşkınlıkla söylediğim şeyin farkına vardığımda kızardım sanırım. Bildiğiniz ona "sen deli değil misin" demişim gibi olmuştu.

"Merak etme iyileştim de çıktım. Zararım dokunmaz" dedi kaşlarını çatarak. Saçmalamıştım.

"Öyle demek istemedim Ateş. Özür dilerim. Şaşırdım sadece."

"Sorun değil özür dileme. Sevmem özürleri" dedi sigarasını yakarken.

"Neden?"

"Özür sihirli bir sözcük değil. Olanları unutturmaz. Ayrıca özür diledikten sonra aynı şeyi tekrar yapıyor insanlar." dedi ve sigarasından derin bir nefes çekti içine.

"Haklısın"

Balkona çıkan Çağrı'ya bakıp gülümsedim. Bu çocuğu sevmiştim. O da bana gülümsedi.

"Naber yeni komşu?"

"İyi senden naber ?"

"İyi ben de nolsun Ateş Bey'le uğraşıyoruz işte."

Ateş Çağrı'ya ters ters bakıp sigarasını söndürdü ve içeri girerken

"Kim dedi uğraş diye p*zevenk. Uğraşma." demeyi ihmal etmedi.

"Kusura bakma hastaneden çıktığından beri böyle. Tekrar eskisi gibi hastalığı tetiklenmesin diye bekliyorum başında ama uyumuyor rahatsız herif."

"Hastaneden çıktığından beri hiç oldu mu öyle bişi ?"

"Hayır. İyileşmiş ama biz yine de korkuyoruz işte. Eskiden de beraber yaşardık. İlk hasta olduğu zamanlarda yanındaydık."

"Siz yine de kapıyı kilitleyip yatın. Bir yere gitmesin hastalığı yinelenirse."

"Doğru. Haklısın. Boşver sen bizi de sen anlat yeni komşu. Kimsin sen?"

"Güneş. Dümdüz Güneş. Bir özelliğim yok. Anlatacak bişi yok yani."

"Ailen nerde peki?"

"Annem vefat edeli yıllar oldu. Babamla da ayrı yaşıyorum kısa bir süredir."

"Peki ne olmak istiyorsun?"

"Psikolog"

"Lise bitti sanırım?"

"Evet. Üniversite sınavına hazırlanıyorum."

"Kolay gelsin vallaha çok zor iş."

"Saol. Peki sen ?"

"Ben veterinerlik okuyorum. Üniversitedeyim"

"Ne kadar güzel. Hep istemişimdir ama cesaret edemedim."

"Neden ki psikolog olmak çok daha zor. Çok daha cesaret gerektirir. Sonuçta işin insanlarla. Normal olmayan insanlar..."

"Yani bir bakıma haklısın aslında ama ben bir hayvanı ameliyat edemem. Dikiş atamam. Ben yapamam. Soğukkanlı bir insan yapabilir ancak. Bir de bir hayvan ölürse benim yüzümden asla affetmem kendimi"

"Doğru. Hayvanları çok seviyorum. Küçüklüğümden beri severdim. Hayalimdi veteriner olmak ve oldum. İşimi en iyi şekilde yapmak istiyorum."

"Ne güzel. Hayallerini gerçekleştirmen. Umarım ben de hayallerimi gerçekleştiririm bir gün."

Umarım bir gün ben de hayallerimi gerçekleştirebilirdim ...