Fakir Huzursuz 15 yaşında bir kız...
***
Yemek yiyecektik. Mutfağa gittim bulguru çıkarttım tam tencereye dolduracakken annem geldi ve:
— Bırak kız sen ne anlarsın dedi bende onun sözüne karşılık
— Anne bunca sene boyunca benim elimden yediniz! dedim o da:
— Olsun olsun! Sen bırak.
— Peki diyerek sofrayı hazırlamaya koyuldum.
Sofrayı kurdum annemde yemekleri getirdi bi' güzel yedik. Babam direk olarak bana sunu söyledi:
— Kalk kız sofrayı topla sonra odanda ders çalış sofrayı topladım bulaşıklarıda makineye attım (Allah'tan evde o var.) . Her neyse ders çalışıyordum ki aklıma hep gelen şey geldi Allah'ım gerçelten ben bunların kızımıyım!!
Ertesi sabah okula gidiyordum. Tam okulun önünde bi' cocukla carpistim cocuk bana ozur dilerim dedi ve yere dusen canrami aldi ilk defa biri bana iyi niyet gostermisti. Okuldayız 4. saat 3. ders o cocukla yeniden karşılaştım kantindeydim çocuk bi' bana birde elimdeki paraya baktı bende ona bakıyordum kafamı çevirdim ve paraya baktım kantinde en ucuz tost 2,5 elimdeki para 1,5 çok utandım gözlerim doldu hızla kızlar tuvaletine gidip kendimi tuvalete kitledim ağlıyordum. Çocuk kapıya geldi hafifce:
— Bak! Seni tanımıyorum ama tanımak istiyorum! dedi çok utanıyordum ona bagirarak:
— Git Burdan! dedim cocukta bana:
— Sen farklısın bi' farkın var... Dedi bende:
— Ne gibi diyerek tuvaletten çıktım
