STS #1: Dauntless [COMPLETED]

KABANATA 38

[Adara]

Nagising ako na parang lumulutang sa ere. Binuksan ko ang mga mata ko at ang mukha ni Christian ang agad kong nasilayan. Buhat niya akong lumabas sa elevator. Pumasok kami sa unit ko. He sat on the sofa while still holding me in his arms. His eyes were fuming.

Umayos ako ng upo sa kandungan niya at niyakap ko siya nang mahigpit.

"Thank you for saving me," sabi ko at tiningala siya.

He gritted his teeth. "How dare those fucking bastards hit you like this?" Hinaplos niya ang magkabilang pisngi ko na mahapdi pa dahil sa pagkakasampal sa 'kin. Pakiramdam ko nga ay namamaga sila at labis na namumula.

"Kung hindi lang sila gano'n kadami, siguradong mapatutumba ko ang mga 'yon."

"I won't let this fucking thing pass," he said in a cold tone and carefully lay me on the sofa.

Tumayo siya at pagbalik niya ay may dala na siyang medicine kit at ice pack. Ginamot niya iyong sugat ko sa gilid ng labi at marahang dinampian ng yelo ang mga pisngi ko. Iyong malaki niyang braso niya ay napupuno ng tensyon sa bawat pagkilos ng mga ito sa harapan ko.

Hinawakan ko iyong ice pack na hawak niya. Ibinaba ko ito.

"Kalma na, Christian. Safe na 'ko," marahang wika ko. Mukha pa rin kasi siyang manununtok na lang bigla sa itsura ng mukha niyang napaliligiran ng itim na aura.

"Do you know how much I tried to protect you for years? And they'll just hurt you like this? Fuck. I'll chase down to hell," he said, clenching his jaw.

Para akong matutunaw sa mga matatalim na titig niyang labis ang pag-aalala sa 'kin. Nagsasaya tuloy ang puso ko na marinig ang mga salita niya. Hinaplos ko ang kanyang mukha.

"Hindi mo naman ginustong masaktan ako. Stop blaming yourself. Dumating ka naman at iniligtas mo 'ko."

"But, I was late. They already hurt you and I wanted to rip them all into pieces." He kept on cracking his knuckles. Napangiti ako at hinawakan ko ang mga kamay niya. Tinignan ko siya nang deretso.

"Ang swerte ko talaga sa 'yo."

"Tss."

"Yiee, kiligin ka naman." Sumampa ako sa kanya at niyakap siyang parang teddy bear. "Paano na lang ako kung wala ka? Dahil sa 'yo, never kong naramdaman na mag-isa ako. When I'm with you, I always feel like I'm home. You're my home, Christian."

Natawa siya sa sinabi ko. He enveloped his arms around me. Kapag ginagawa niya ito, pakiramdam ko ay lagi akong ligtas. He really is my soldier in this war. He's always been there to guide and protect me.

Ipinatong niya ang kanyang ulo sa balikat ko. "You deserve all the best in life, baby. And I'll always try to be the rightful man for you."

Mas hinigpitan ko pa ang yakap ko sa kanya. Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib niya. "I love you, Christian."

"I love you more, Adara. And I'll destroy everything that'll hurt you," he whispered as he kissed the top of my head.

I chuckled. "You sound so damn hot whenever you tell me you love me."

"Stop making fun of me. I'm still mad," pagmamatigas niya.

Lumayo ako nang kaunti sa kanya.

"You know what? I love seeing you in a suit." My eyes wandered at him. Ang gwapo gwapo kasi niya lalo kapag naka-business suit siya. Lalo na kaninang nakikipagsuntukan siya? He was a fucking scorcher.

"Why is that? Lagi mo naman akong nakikitang naka-business suit." Medyo nag-loosen up na siya dahil natawa na siya sa sinabi ko.

I licked the bottom of my lips. "It makes me want you to grab your tie and kiss you," I whispered.