Hâlâ kulağımda çınlıyordu o cümle.
"Evleneceğin adam benim Yoo Mi..."
Hâlâ ona şaşkınlıkla bakıyordum.O ise yuzende Zoraki bir gülümseme ile bana tebessüm ediyordu.Diz çöktüğüm yerden kalktım ve zorlasa olsa koltuğa oturdum.Birden telefonum çalmaya başladı.Elime aldığımda bilinmeyen bir numara idi.
Bilinmeyen N:Alo?Yoo Mi sen misin?
YM:Evet benim.Buyurun.
Bilinmeyen N:Benim baban.Bana bak şimdi annen sana anlatmıştır.Evleneceksin ve şirket batmayacak.Analdın mı beni?!
YM:KES SESİNİ.SENİN GİBİ PİS BİR SAPIK İÇİN HİÇBİR ŞEY YAPMAYACAĞIM.ANLADIN MI BENİ?!
Bilinmeyen N:BANA BAĞIRMA SAKIN BİR DAHA.EVLENECEKSİN O KADAR.BEN NE DEDİYSEM O.O GÜN OLANLARI TEKRAR MI İSTİYORSUN HE?!
YM:K-kes ssesini...
Sadece bunu diyebildim.Ama o konuşmaya devam etti.
Bilinmeyen N:Yarın oraya geliyorum ve seni istiyorlar anladın mı?!
Görüşme sonlandırıldı...
Suratına telefonu kapattım.Ve ağlamaya devam ettim.Gercekten bunca yıl yoktu ve sırf hayatımı mahvetmek için geri gelmişti.Şu an birine sarılmaya çok ihtiyacım var.Gercekten.Bende önümde bana üzgün gözlerle bakan Bay Jeon un boynuna kollarımı sardım.İlk başta şaşırdı.Beni geri çekmeye çalıştı.
JK:Yoo M-
YM:Lütfen.Şu an birine sarılmaya ihtiyacım var.Nolur bir süre böyle kalalım.
Bişey demeden belime kollarını doladı.Bir süre sarıldık.Dhaa sonra birşey fark ettim.Cok güzel kokuyordu.Bu vanilya kokusu.En sevdiğim.Bu koku ile mayiştim ve uyuyakaldım.Zaten ağlamaktan çok yorulmuştu gözlerim.Bende onları dinlendirmeye karar verdim.
Jungkook Ağzından...
Bana sarıldığında açıkçası şaşırdım.Ama daha sonra bende ona karşılık verdim.Daha sonra düzenli nefes alış verişlerinden uyuduğunu anladım.Kucağıma alıp odasına götürdüm.Yatağına yatırdım ve yanına oturup onu izlemeye başladım.İki dakikada ağlamaktan gözlerinin altı kızarmıştı.Daha sonra birden bir göz yaşı aktı.Elimle onu sildim.Gercekten ağlamasına dayanamıyordum.O ağladığı da bütün dünyaya kötü davranabilirdim.Ama onu gördüğümde anında yumusuyordum.Saçı yüzüne düştüğünde elimle kulağının arkasına attım.Kendimi tutamayıp dudağına eğildim.Ve minik bir öpücük bırakıp geri çekildim.Üstünü örttüm ve odadan çıktım.Aşağı indiğimde Bayan Lee hâlâ sessiz sessiz ağlıyordu.Yanına gidip oturdum.
JK:Merak etmeyin.Şu an sinirli ve ne yaptığını bilmiyor.Sonuçta birden evleneceğini öğrendi.Bunu normal karşılayın.İnanın o da sizin buna mecbur olduğunuzu anlayacaktır.O anlayışlı bir kız tanıdığım kadarıyla.Yani kendinizi üzmeyin lütfen.(Ulan Jungkook ne güzel komuştun be yaa...neyse devamkee)
Bayan Lee:Teşekkür ederim oğlum.Le Yoo Mi seninle mutlu olacak inanıyorum.
JK:Saolun efendim.Ben artık gideyim.Bir şey olursa beni aramanız yeterli.
Bayan Lee:Saol oğlum.Gel ben seni geçireyim.
JK:İyi günler efendim.
Bayan Lee:Sana da...
