İçimdeki Yalnızlık

İçimdeki Yalnızlık 2.bölüm

...Evet sıradan bir gün.Bir az düşündüm.Ve yeni kararlar aldım :

1.Kendim için yaşayacağım ;

2.Hiç kimseyi umursamayacağım ;

3.Karşıma çıkan ilk erkekle sevgili olacağım ;

   Doğru, 3-cü kararım bir az garip ola bilir.Ama bu hayatda kimsenin bana karışamayacağınıda söylemek isterim.Ve, kendi hayatım, kendi kararım !
 
  2006-dan 2019-a kadar çok şey yaşadım.Ben "Gerçek Sevgi" görmeyen biriyim.Ve hayatım boyu yıllarca hep buna hasret kaldım...

Artık 2020 yılı geldi.Şimdi ise Ocak ayı.Fakat, biz bilemeyiz bu yıl bize hangi sürprizlerle gelecek...

...Evet yinede mutsuz ve boş ümitlerle dolu bir gün idi.Cumartesiydi.Ve ben öğretmenimin evine gidiyordum.Zaten hayatımda bundan başka ne ola bilirdiki?... Ahh... Neyse... Devam edeyim...

   Geldim ve oturdum, kitap defterimi açtım.Birden kapı çalındı.Evet... ve ben kapı çalınana kadar hala bilmiyordumki içeri "Gerçek Sevgi"ni bana öğreticek kişi gelecek...

   İçeriye 3 erkek geldi.Ama onlardan biriydi "benimki".Uzunboylu,şişman,ve böyle uzun saçları olan bir erkek vardı aralarında.Bildiyim kadarıyla isminin Kenan olduğunu düşündüm.Ama yok.Öğretmenim çağırınca duydum.İsmi Ömer...Ve tamda 3-cü kararım gibi karşımda oturdu.Ben gözlerimi ondan alamadım.Bana bir şeyler olmuştu.Kalbim küt-küt atıyordu.Ben galiba aşık olmuştum.Ama bu öyle böyle aşık olmak, ve ya hoşlanmak değil.Bu "Gerçek Sevgi"nin sembolü.Ona o kadar çok bakıyordum ki, sonunda o da bana baktı :) Ben test çözmekle uğraşacağıma ancak Ömere bakıyordum.Ama o da bana bakıyordu.Sanki, anlamıştı benim ona olan duygularımı :)

    Ama sonra kendi kendime dedim ki, "Belki sevgilisi var,boşu boşuna ümit yapmayım"...Benim zamanım bitmişti.Artık kalkıyordum.Ama şöyle bir şey oldu, ben kalkandan ayakkabımı giyip çıkana kadar bana bakıyordu ve bunu görüyordum.Sanki, o da benden etkilenmiş gibiydi.Ama ben pes etmedim...