KIR ZİNCİRLERİNİ

22. Bölüm

Multi : Berktuğ

Burcu teyze Rüya hanımın dediğini onaylamadığını belli edercesine kaşlarını çatmıştı. Rüya teyze ise onu takmıyor hala sırıtarak bana bakıyordu. 

" Alıştıra alıştıra söylemen gerekiyordu. " Burcu teyzenin dediğiyle kafamı ona çevirdim. Buna alışmamı beklemiyordu herhalde. Hem ben Burcu teyzede doktor olduğu için kalıyordum. Rüya hanımlarda ne için kalacaktım ? 

" Ben- " 

" Annende böyle isterdi. Bende hep bizde kalmanı isterdim ama o da arkadaşıydı.  " dedi Burcu teyze. Evet, annemde öyle isterdi ama şu anda annem burada değildiki. Ama yinede annemin istekleri benim için her zaman önemli olmuştu. Sessiz kalmamı sağlayanda bu olmuştu. 

Yemek yenndikten ve masayı toplamaya yardım ettikten sonra üzerime kıyafet almak için odaya çıktım. Getirdiğim çantadaki son kıyafetleri elime alarak yüzümü buruşturdum. Yarın kesinlikle evime dönmem, en azından kıyafetlerimi almam gerekiyordu. Aşağı indiğim zaman herkesin beni beklediğini gördüm. Berktuğlar ayaklanmış, kapının dibinde duruyordu. Batuhanlarda onların karşılarında bekliyorlardı. 

" Hadi gidiyoruz. " dedim Buğlem'e. Önce itiraz edercesine başını sallasada sonradan Berktuğ ile bakışıp yanıma geldi. Burcu teyzelerle vedalaştıktan sonra kapıdan dışarı çıktık. Batuhan'ın yüzündeki sinirli ifadeyi görmüş ama umursamamıştım. Düşüncelerinin hala aynı olduğunun farkındaydım ama onun için yapabileceğim birşey yoktu. Berktuğların evine girdiğim anda bir mücadeleye giriyormuş gibi hissettim. Kendimi " İşte başlıyoruz. " diye uyarmaktan başka birşey yapamadım. 

(...)

Gece uyandığımda bir takım sesler duydum. Belkide onlar ses çıkardığı için uyanmıştım. Bilmiyordum ama evin içinde birşeyler olduğu kesindi. Yataktan ayağa kalkarak Rüya teyzenin üşütmemem için verdiği terlikleri giydim. Kadın gerçekten haklıydı, çünkü terliklerin içinde ayaklarım üşümeyi bırak, terliyordu. Odadan dışarı çıkıp seslerin geldiği yere doğru yürüdüm. Aslında çekiniyordum ama sonuç olarak merakta ediyordum. Bir kapının önüne geldiğim anda Rüya teyzenin hızla dışarı çıkmasıyla birkaç adım geriledim. Yüzünde endişeli bir ifade vardı. Beni görünce birkaç saniye durakladı. 

" Ne oldu ? " dedim o arada. İçeride ne olduğunu göremiyordum. Çünkü kapıyı ardından kapatmıştı. 

" Göktuğ ve Berktuğ hasta. İçeride Göktuğ var, ben Berktuğ'a bakıp gelene kadar yanında durur musun ? Eğer birşey olursa beni çağırırsın. " Başımla onayladım ve içeri girdim. Odaya bakmadan direk yanına ilerledim. Göktuğ yatakta rahatsız bir ifadeyle yatıyordu. Yüzündeki terlemeye bakılırsa ateşi vardı. Göz kapaklarını hafif aralayıpta beni görünce yüzünü buruşturdu. 

" Beni her şekilde görmek zorunda mısın ? " Ne dediğini anlamayarak kaşlarımı çattım. Yan dönmeye çalışıp dönemeyince bir küfür savurdu. 

" Anlamadım ? " Ayak ucundaki örtüyü ayaklarıyla çekip üzerini örtmeye çalıştı. Örtüyü üzerinden tamamıyla alıp elimde tuttum. 

" Dedim ki beni her şekilde görmek zorunda mısın ? Sinirliyken gördün, mutsuzken gördün, mutluykende gördün. Şimdide hastayım ve görüyorsun. Battaniyemi ver bana şimdi. " 

" Hastasın ve aynı zamanda mızmızsın. Huysuz çocuklar gibisin şu anda. Ha birde ben seni mutluyken görmedim. Battaniyenide unut. " Başını yastığa daha çok gömdü. Bir öksürük krizine girince başucundaki suyu ona verdim. Ancak içemeyip üstüne damlatınca bardağı elinden aldım. Burcu teyze içeri girince ona döndüm.