Bücür

B-1

Neden herşey böyle olmak zorundaki? şuan ne mi oluyor ailemle istanbula taşınmamız konusunda kavga ediyoruz..

" Gidiyoruz dedim su!! " die bağırdı annem

" Anne olmaz !!arkadaşlarımı bırakıp gelemem!! " die cırladım.

" Sana soran yok zaten ordada arkadaş edinebilirsin farkındaysan " Dedi ve hızla salona geçti. lanet olsun neden hersey istedigim gibi gitmezki zaten yere oturup hıçkırarak ağlamaya başladım. o kadar çok aglamışımki sonunda bitkin düşüp uyuya kalmışım. o kadar olmaz dedim ama sonuç şuan istanbul yollarındayız .
1 Hafta sonra

Güzelce yerlesmistik yeni. evimize buradan o kadar çok nefret ediyorumki.

Sabah alarmımın sesiyle kalktım en azından okul serbest kıyafetti altıma kot bi short üstümede gömlek gecirdim vanslarımı giyip asagıya indim ve kapıyı çarpıp çıktım. okula geldiğimde yine klişe bi olay olarak yeni kız terimiyle herkesin gözü benim üstümdeydi bakmasalar olmaz sanki hızlı adımlarla okula gidip müdürün odasını buldum sınıfımı öğrenip koridora tekrardan çıktım genelde dışardan biri beni görse ne kadar sakin bi kız der ama asla öyle biri değilim ve olmamda kantinden ice tea almak için merdivenlerden inip kantine geldim ve yine herkez bana bakıyor. ice teamı alıp sınıfa gidicektimki elimden ice teamın çekilmesiyle şoka ugradım.

" sen ne yaptığını sanıyosun lan! " die cırladım.

kantinde herkes bize pür dikkat bizi izliyorlardı karşımdaki yunan tanrısı dişlerini sıkarak

" Ben istediğime istediğimi yaparım bücür " dedi.

elindeki ice teamı alıp kafasından aşağıya boşalttım ve

" Ben hariç bay ukala "