𝐒𝐓𝐔𝐏𝐈𝐃 𝐂𝐔𝐏𝐈𝐃 [𝐇𝐡𝐣]

°3°

"Άμα χύσεις χυμό στον πάγκο είσαι ήδη νεκρός." του είπα και καλά χαμογελώντας ευγενικά, και έκανε το ίδιο αλλά με ειρωνικό τρόπο. Ακούμπησε το γεμάτο μέχρι πάνω ποτήρι του με χυμό στο τραπέζι, και έκατσε στην καρέκλα απέναντι μου. Συνέχιζα να τρώω το σουπρυπεροχοτελειο, φανταστικογευστικοτατο κρουασάν μου, χωρίς να του δίνω σημασία.

"Ηρέμησε, δικό σου είναι!" μου είπε ειρωνικά βλέποντας με να τρώω γρήγορα.
"Στην θέση σου το ίδιο θα έκανα, πρέπει να φύγουμε σε λίγο." του είπα και εκείνος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. "Που να παμε;" με ρώτησε σαστισμενος.

Ουπς.

"Πρέπει να πάμε στον ένοικο γιατί κάτι μας θέλει." του απάντησα και εκείνος με αγριοκοιταξε. "Σοβαρα τωρα; Πότε περίμενες να μου το πεις ας πούμε;"

[...]

"Δεν μπορούσες να βάλεις λίγη βενζίνη στην μηχανή σου!;" τον ρώτησα εκνευρισμένη, καθώς έκανα μικρά και σταθερά βήματα. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη, το μέρος που ήθελε να μας συναντήσει ο ενοικιαστής ήταν το λιγότερο μισή ώρα με τα ποδια, και ο Hyunjiνακος σαν καλός βλάκας, είχε ξεχάσει να βάλει βενζίνη στην μηχανή του οπότε έπρεπε να περπατήσουμε. ΚΑΙ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΚΙ ΟΛΑΣ ΜΟΛΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΑΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΗ Ο MINHO.

"Θα σταματήσεις να γκρινιάζεις;" μου απάντησε και εκείνος με μια ερώτηση, και ξεφυσηξε. Τον αγριοκοιταξα και συνέχισα να προχωράω.

"Όντως κάνει πολύ ζέστη." είπε μετα απο λίγα δευτερόλεπτα σιωπής, και σκούπισε με το χέρι του λίγο ιδρώτα που έτρεχε στο κούτελο του. Έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα μαλλιά του, και τα έφερε προς τα πίσω. "Ωχ θεε μου..." σιγοψυθηρησα στο θέαμα μπροστά μου, δεν ήξερα πως θα με ακούσει όμως. "Είπες κάτι;" με ρώτησε και καλά αθώα, παρόλο που χαμογελούσε πονηρά, και επανέλαβε την προηγούμενη πράξη. "Είσαι μπιχλας λέω." προσπάθησα κάπως να τα μπαλωσω, αλλά δεν φάνηκε να τα κατάφερα, καθώς σήκωσε το φρύδι του επικριτικά.

"Και για πες... με τον Minho πως γνωριστήκατε;"
"Τι σε νοιάζει κρυφομουσιτσα;" τον ρώτησα επικριτικά, και εκείνος ανασηκωσε τους ώμους του. "Κουβέντα κάνουμε." μου απάντησε εν τέλη. "Οι γονείς μας γνωρίζονταν, και μετά δεθηκαμε και εμείς, και γίναμε αχώριστοι." του εξήγησα όσο πιο περηλιπτικα μπορούσα. "Μάλιστα." απάντησε αυτός μονολεκτικά. "Τόσο καιρό δεν έχει παίξει τίποτα μεταξύ σας;" γυρισα και τον κοίταξα αμέσως, σηκώνοντας το φρύδι μου. "Τι εννοεις;"
"Να ρε παιδί μου λέω... τόσο καιρό, δεν σου αρεσε ποτε; Δεν κάνατε ποτέ κάτι μαζί;"