dromen zijn bedrog (moordvrouw)

hoofdstuk 8

Zonder zich te bedenken grijpt hij zijn jas van de kapstok en rent naar buiten het regent hard maar Bram laat zich niet kennen, hij moet en zal hem vinden. Hij stapt in zijn auto maar net als hij weg wild rijden hoort hij een knal. Bram stap uit en loopt naar de voorkant, nee hè mijn band is plat. Als een speer rent hij richting het strand zonder maar een keer te stoppen uit geput komt bram een kwartier later op het strand. Hij rent de zee in. Khalid!! Khalid!! Waar ben je!!? Ineens hoord hij een knal gevolgd door een bliksemflits. Ineens ziet hij iemand hij rent maar hem toe. Het is hem echt. Khalid!!! Roept hij benauwd. Hij grijpt zijn broer bij zijn vest en trekt hem op het droge. Bram houdt zijn hand onder zijn hoofd. Khalid, hoor je me? Zwak open Khalid zijn ogen. Laat me gaan broertje. Nee fluister bram zacht ik laat je nooit meer gaan. Je hebt geen keus. Bram pakt zijn telefoon en belt een ambulance. Ik ga het toch niet meer redden, Bram. Wel waar je blijft in leven ik beloof het je. Langzaam sluit Khalid zijn ogen. Nee! Khalid niet weg gaan! Ik zal je nooit verlaten, ik blijf in je hart. Ik hou van je.Dan hoort bram zijn adem niet meer, vlug voelt hij in zijn nek. Niks, geen hartslag. De tranen lopen over zijn wangen.

Tring!!! Evert word wakker wie belt nou weer zo laat! Evert loopt naar beneden en trekt zijn telefoon uit de oplader. Pap? Wat is er? O Nee mijn dochter is wakker geworden. Er is niks hoor meisjes ga maar weer lekker slapen, ook boven klinkt er gehuil van zijn 1 jarige dochter brecht. Nynke vermaak jij Brecht even. De zes jarige Nynke loopt naar boven en al snel stopt het gehuil. Met Evert? Bram hier je moet komen! Bram klink in paniek. Ga, naar het strand oké? Oké ik ben onderweg. Snel hangt hij op. Evert rent naar boven en haalt brecht uit de wieg. Want de meiden kunnen natuurlijk niet alleen thuis blijven.