Beyaz Diş

Garip

Lip-lip’in sürekli satasmaları Beyaz Dis’e dünyayı zindan ediyordu; öyle ki, bu

satasmalar Beyaz Dis’i oldugundan çok daha vahsi ve acımasız yapıyordu. Sonunda

insanların gözünde bile azgın bir hayvan olup çıktı. Kampta nerede bir olay

patlak verse, nerede bir kavga çıksa, ya da ne zaman kadının biri çalınan eti

için bagırıp çagırmaya baslasa herkes altında mutlaka Beyaz Dis’i arıyordu. Bu

olayların içyüzünü, bu davranıslara yol açan gerçek nedenleri arastırmayı kimse

akıl etmiyordu. Sonucu oldugu gibi kabulleniyorlardı ve sonuç da kuskusuz kötü

bir sonuçtu. Kötü, azgın bir hayvandı onların gözünde Beyaz Dis, sinsi bir

hırsızdı, kavgacıydı. Kızgın kadınlar, onun yaramaz bir kurt oldugunu, bu

gidisle sonunun kötüye varacagını söyleyerek yüzüne karsı bagırırlar, Beyaz Dis

de kadınlara bakarken ani bir tehlike olasılıgına karsı tetikte dururdu.

Beyaz Dis böylesine kalabalık bir kampta kendi kabuguna çekilip yapayalnız

yasamak zorunda bırakılmıstı. Bütün genç köpekler Lip lip’in önderligini kabul

etmislerdi. Beyaz Dis’i yadırgıyor, onun kendilerine benzemeyen yabancı bir

orman hayvanı oldugunu sezinliyor ve evcil köpegin kurda duydugu düsmanlıkla ona

dis biliyorlardı. Lip-lip saldırıya geçtiginde hemen ondan yana çıkıyorlar,

açtıkları savası sonuna dek sürdürmek zorunda olduklarını biliyorlardı. Çünkü

kimi zaman Beyaz Dis de onları tek baslarınayken kıstırıp disliyor, kendisine

yapılanların acısını kat kat fazlasıyla çıkarıyordu. Eger teke tek dövüsecek

olsalar köpek yavrularının çogunu alt edebilirdi, gelgelelim böyle bir fırsatı

bir türlü yakalayamıyordu. Ne zaman birini yapayalnız yakalayacak olsa, kampın

bütün küçük köpekleri hemen yetiniyor, hep birlikte tepesine çullanıyordu.

Bütün bunlardan iki önemli ders çıkardı. Beyaz Dis: Toplu dövüslerde kendisini

nasıl koruyacagını ve düsmanlarına kısa zamanda olabildigince büyük zarar

vermeyi... Düsman sürüsünün ortasında kalıp da yere düsmemek, postu kurtarmak

demekti. ste Beyaz Dis bunu kısa sürede ögrenmis ve tıpkı bir kedi gibi

çeviklesmisti. Büyük köpekler agır vücutlarıyla yüklenip dört bir yandan itip

kaktıklarında egilip kıvrılıyor, ne olursa olsun ayaklarının yerden

kesilmemesine çalısıyordu.

Köpekler birbirleriyle dövüsürken, iyice kapısmadan önce hırlasıyor, tüyleri

dimdik oluyor, bacaklarını geriyor, ancak ondan sonra baslıyorlardı kavgaya.

Beyaz Dis bu kavga öncesi hareketlere pek yüz vermemeyi ögrendi. Yitirilmis her

an, köpek yavrularının basına üsüsmesine yetip de artıyordu bile. Düsmanım

çabucak gafil avlayıp hemen uzaklasması gerekiyordu. Böylece, niyetini hiç