Mr. Brown!

20. Ανάμεσά μας!

Νέιθαν!

"Τζέσικα..." φώναξα το όνομά της και εκείνη άρχισε να τρέχει. " αγάπη μου περίμενε." Είπα και έσπρωξα με όλη μου την δύναμη την Ηλέκτρα. Εκείνη έπεσε κάτω και φώναζε το όνομά μου για να παραμείνω μαζί της. Όμως έμενα δεν με ένοιαζε τίποτα εκείνη την στιγμή. Μόνο να μην χάσω την γυναίκα που αγαπώ. " Τζέσικα..." την φώναζα μα εκείνη μπήκε μέσα στο ασανσέρ. Κατέβαινα τρέχοντας την σκάλα για να την προλάβω πριν φύγει από τον λευκό οίκο. Όταν άνοιξαν οι πόρτες του ασανσέρ εγώ ήμουν είδη εκεί και την περίμενα. "Πρέπει να μιλήσουμε Τζέσικα. Άσε με να σου εξηγήσω." Της ζητούσα.

"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Μου φτάνουν όσα είδα." Μου απάντησε εκείνη βάζοντας το χέρι της μπροστά για να με εμποδίσει να την πλησιάσω.

"Αγάπη μου δεν φταίω εγώ. Στο ορκίζομαι πως δεν έχω μάτια για άλλη γυναίκα. "Της έλεγα εγώ προσέχοντας τα βουρκωμένα μάτια της. Οι ανάσες της την πρόδιδαν. Τα δάκρυα βρίσκονταν στις άκρες των ματιών της έτοιμα να ξεκινήσουν να τρέχουν στο πρόσωπό της. " σε παρακαλώ αγάπη μου. Πίστεψέ με..."

"Νέιθαν σε είδα με τα μάτια μου. Την κρατούσες και την φιλούσες ... " φώναζε εκείνη και άρχισε να με σπρώχνει στο στήθος με δύναμη για να μπορέσει να ξεσπάσει και να ξεφύγει από εμένα. " δεν αντιστάθηκες καν. Πως μου ζητάς να σε πιστέψω;"

"Δεν πρόλαβα αγάπη μου. Στο ορκίζομαι πήγα να την σπρώξω και τότε εμφανίστηκες εσύ. " της έλεγα όλα όσα συνέβησαν.

"Συγγνώμη που σας το χάλασα κιόλας. Άντε, πήγαινε να συνεχίσετε αυτή την βραδιά. Σου είπα πως την προδοσία δεν μπορώ να την συγχωρέσω. Τώρα άσε με να φύγω." Είπε εκείνη και με προσπέρασε. Επιτάχυνε το βήμα της και βγήκε έξω σταματώντας ένα ταξί.

"Μόνο που εγώ δεν σε πρόδωσα αγάπη μου. " της είπα νιώθοντας ένα ράγισμα στην καρδιά και στηρίχτηκα στον τοίχο.

Αμέσως ανέβηκα στο γραφείο μου για να πάρω τα εισιτήρια και το κινητό μου. Ένιωθα πως χάνω όλον μου τον κόσμο. Ήμουν αδύναμος και οποιοσδήποτε μπορούσε να με νικήσει εκείνη την στιγμή.

"Νέιθαν ήρθες..." Είπε η Ηλέκτρα που περίμενε εκεί και σώθηκε εξτασιασμενη. Εγώ στηρίχτηκα στην πόρτα μην ξέροντας πως να ξεσπάσω. Ήταν η μόνη που δεν ήθελα να βλέπω με κανέναν τρόπο. Απλώς ήθελα να είχε εξαφανιστεί για να μην το κάνω εγώ.

"Φύγε αυτή την στιγμή από μπροστά μου. " έλεγα με φωνή που δεν έβγαινε εύκολα.

"Νέιθαν μου..." Είπε εκείνη προσπαθώντας να με χαϊδέψει. Λες και νοιαζόταν για εμένα.