The secrets behind the stars

hoofdstuk 13

Ik kon mijn ogen niet geloven. Dit kan niet, dacht ik. Ik wou iets zeggen, iets doen maar niets lukte. Het was alsof ik volledig bevroren was. Ik kon het gewoon niet geloven. Hij was het. Ze kozen hem uit.

Laurens.

De man verantwoordelijk voor de dood van mijn moeder.

Zijn uitdagende ogen en scheve lach wakkerde de woede aan die diep van binnen school in mijn hart.

" no way da ik jou aanvaard als mijn leermeester. Zet dat maar uit je hoofd." snauwde ik. Maar nog voor ik de takken kon verbeken die ons verbonden om hem te weigeren, zei hij iets waardoor ik niet anders kon dan te luisteren.

" als je dat doet, kan je me nooit de kans geven om je te vertellen wat er die mooner echt is gebeurd toen je moeder stierf." waarschuwde hij mij. Ik stopte met wat ik van plan was en besloot hem een goedkeurende knik te geven om duidelijk te maken dat hij verder moest gaan.

" omdat odette zo geliefd was, heeft nooit iemand aan mijn schuld getwijfeld. Ik werd direct veroordeeld zonder vragen of iets. Ik heb nooit aan iemand de volledige waarheid kunnen en mogen vertellen. Jij bent mijn enige kans. De sterrenbeelden hebben me een tweede kans geschonken om het deze keer niet te verpesten. En dat is jouw leermeester zijn. Ik kan niet anders dan dit zien als een teken misschien van Odette zelf. Ze..." " jij hebt het recht niet om haar naam uit te spreken! Wat er ook gebeurd is, jij was erbij en jij hebt niets gedaan om haar te redden! Zij stierf en jij niet. En dat zal ik je altijd kwalijk nemen!" onderbrak ik hem.

Ondanks mijn uitbarsting ging Laurens toch verder:" jouw moeder was mijn leermeester. Haar wijsheid zit in mijn krachten en gedachten. Ik kan je alles wat zij mij heeft geleerd en verteld, overbrengen. Om je zo dichter bij haar te brengen. Jij wou meer over haar weten. Wel ik heb jaren lang met haar getraind. Dit is je kans. Neem het"

Het klonk aanlokkelijk. Maar ik was nog niet volledig overtuigd. Wat als hij loog en wat als hij haar had vermoord ofzo wie weet in wat voor dom gevaar ik me stort gewoon om te weten wat mam hem allemaal heefg geleerd.

" ik begrijp dat je bang bent dat jou hetzelfde zal overkomen als je moeder. Maar wees gerust als leermeester breng ik je gewoon alle wijsheid over. Mijn krachten krijg ik niet terug. Dat is een deel van mijn straf. Ik kan je niets aandoen." met deze woorden werd hij steeds meer overtuigend.

" wat houdt het in als ik je aanvaard? Wanneer krijg ik te weten wat er gebeurd is die mooner met mama? En hoe werkt dit? Want jij bent opgesloten op de enige donkere plek in Estrella." vroeg ik me luidop af.

" wel dat is simpel, ik ben nog steeds je leermeester dus ik sta boven jou. Dat zijn beslissingen die ik maak. Maar ik.maak je nu al zeker de belofte dat ik je altijd de waarheid zal vertellen en alles zal vertellen wat ik mazr kan. Ik kies alleen wanneer. En voor mijn straf, wanneer ik jou zal trainen dan word ik vanzelf gebracht naar de plaats van de training. Van zodra jij me aanvaard, moeten de koning en kongin wel luisteren. Zij zullen beslissen of ik een paard krijg ofzo. En van zodra er moet getraind worden, zal het paard me waarzchuwen en mag ik enkel voor de training even ontsnappen aan mijn straf. Maar dat zal allemaal geregeld worden in samenspraak met valeria en avalon. Daar hebben zij iets op te zeggen. Maar de beslissing of ik je leermeester ben of niet, is volledig de jouwe." legde hij uit.

Ik sloot mijn ogen. En het eerste beeld dat in me op kwam was mama. Wat zou zij willen dat ik doe? Ik denk dat als ze wist dat ze ging sterven de volgende dag, ze de hele dag vrijaf had genomen om me alles te leren dat er maar is.

Het was moeilijk maar mijn besluit stond vast.

" treurwilg van estrella, ik, liv de poorter, beslis hierbij als nieuwe stellix dat ..."