LJ'S POV
Hello. Ako nga pala si LJ, 19years old. Nagtatrabaho ako ngayon sa isang company dito sa Cavite. Yes Cavite. Taga dito kasi ako sa Cavite. Nagpunta ako dito para mag-aral ng College and I took Bachelor of Science in Information Technology. But there was a time na kailangan ako ng pamilya ko, kailangan nila ng tulong ko kaya huminto muna ako pansamantala kahit ayoko. Finacially of coure. Hindi kasi kami mayaman at hindi rin naman kami mahirap kung baga sa laro patas lang. :)
Mas pinili ko munang kumuha ng bawat requirements ko sa pagtatrabaho imbis na mag-enroll. Ang pamilya ko naman ang dahilan kung bakit ako nandito ngayon at malayo sa kanila.
Requirements dito, requirements doon. Juice colored nakakapagod talaga. -.-
Pagdating sa bahay ako parin ang gagawa ng mga gawaing bahay. Tamad kasi yung mga pinsan ko. Psssshhh. Atin atin lang to ha? Hahaha.
Bali, yung tulong na ginagawa ko kapalit din nito lahat ng tulong na binibigay nila sakin. Tumatanaw lang ako ng utang na loob. :)
Haayyyy. Kailan kaya magbabago buhay ko? Kailan kaya may taong aasikaso sakin? Nakakapagod na din kasi. Namimiss ko na rin ang pamilya ko. Ilan taon na buhat nung huli akong umuwi sa amin sa Bukidnon. Marami na rin sigurong nagbago dun. Malalaki narin siguro yung mga kapatid ko. Eh sila mama kaya? Si papa? Ang komunikasyon
lang kasi namin ay sa cellphone lang doon lang kami nagkakausap.
Miss ko na kayong lahat dyan. Konting panahon na lang at magkikita kita narin tayo. :(
Love life naman? Wala ako nun ngayon. Hindi naman ako pangit pero wala lang. Kakabreak lang kasi namin nung ex ko. I broke up with her. Her kasi lesbian sya, o tibo kung tawagin ng iba. Sya yung unang taong nagparamdam ng pagmamahal sakin dito sa Manila. Mahal na mahal ko sya ang kaso naging possesive ako. Lagi ko na lang sya inaaway. Siguro nagsawa narin sya. Ngayon, kamusta na kaya sya?
Wala na kong balita sa kanya kahit magkalapit lang kami ng lugar.
Strict kasi pamilya ko, lalo na yung auntie ko. Isa pa magkakalapit lang din kasi ang mga bahay namin ng mga pinsan ko. Wala pa kong guts na ipakilala sya sa mga kamag-anak ko noon. Kaya eto I was never given the chance na makilala nila yung ex ko.
Nasasaktan parin ako hanggang ngayon. Miss na miss ko na kasi sya. Pero balang araw makakalimutan ko din yun. Pag tama na siguro ang panahon. Hahahaha. Hugot!
-----------------------------------------------
Abangan..
BINABASA MO ANG
Wala sa kasarian, sa Pagmamahal yan. (Lesbian Love Story)
RomanceAng kwentong ito ay hango sa tunay at totoong pangyayari. True Love do really exist. Ano man ang kasarian, lahat pantay-pantay pagdating sa pagmamahalan. Keep Following Guys! :) Sana magustuhan nyo.