Copyright © 2015 via Wattpad
Carla's POV
Madali namang dumaan ang araw diba. Kaya ngayon naman ay Friday. Yehey! Bukas weekend na naman. Hayy! Parang nawawalan na naman ako ng ganang pumasok. First week pa naman ng school year ulit.
*Krrriing!*~
Ayy! Pakksh*t kitang natutulog yung tao ehh, nambubulabog. Turuan ko kaya ito ng Good Manners and Right Conduct.
*Krrriing!*~
Nanggigil na talaga ako. Tinakloban ko yung mukha ko gamit ng aking unan at humarap sa kaliwang banda kasi diba nakaharap ako sa kanan.
*Krrriing!*~
Napabangon agad ako.
*Crrassh!*~
Ayan na natimik. Pero wait! Ano bang pinagagawa ko at naisipan kong itapon yung aking alarm clock. Omo! Napasabunot nalang ako sa sarili ko sa aking pinaggagawa.
Bigla namang bumukas ang pintuan ng aking silid at si Mama lang pala ang pumasok na may pag-alala sa kanyang mukha. "Baby! What are you doing up here. I heard some crash and it is came up here, am I right?" nag-nod nalang ako as an answer to my Mom.
Napatingin siya sa sahig and ohh! May nag-iba sa kanyang expression parang lumala ng konti. Oo, as in konti lang parang 8/36 ganon. Hahahaha! Tama ba yung fraction ko? Sabi ko naman sa inyo diba na hindi madali para sakin ang Mathematics.
Siya ang nanay kong overprotective for my 'safety' kuno daw. Hahaha! Kahit na, mahal na mahal ko parin ang nanay ko. Diba ang sweet?
Hindi ko narin namalayan na nanlalabo na 0ala ang mata ko kasi may mga luha na dito sa aking mga mata. "Mama sorry" sabi ko saka ko siya yinakap. Kahit ipagsigawan niyong BOOM AMBABAWko wala akong pakialam.
Hindi niyo kasi kilala ang ama ko. Ooy mga prends peace lang ha. Dont take it personally.
Pinunasan naman ni mama ang aking mga luha gamit ang kanyang panyo. "Mama pano na yan? Diba it worth 1500 DOLLAR yun at binili pa natin iyo nung pumunta tayo ng Tokyo, Japan? Huhuhu! Mama wala na ying limited edition favorite alarm clock ko".
Nag-sigh naman si Mama. Pag ganyan siya napipikitan lang siya. "Mama huwag mo nang ituloy" sabi ko tapos nakaharap naman sa mukha niya ang kamay ko.
"No no no baby. This is for you. I wont tell it to your Father. Why dont you think to get my alarm clock. Its also a cat" sabi naman ni mama.
"Yuck" pasigaw na sabi ko.
"For what?" tanong naman niya.
"Mama bulag ba kayo. Ampangit kaya ni Hello Kitty. Karamihan walang bunganga, pare-pareho ang pose. My ghad, tsk" sabi ko at napasabunot ako ng aking sarili. Do you ever think na pormal na ba ito sa pkikitungo sa isang magulang.
Ok, dear Lord, please forgive me. For the bad things I have done against you.
Tumayo siya at pumunta sa walk-in-closet ko, at inilapag ang isang pair ng aking uniform "Ok set yourself now. Your late" tumingin naman ako sa aking cellphone na Samsung Galaxy. Pagka-open ko ay 7:08 na pala. 7:30 naman ang simula ng aming klase.
Pano ko na idi-divide ang mga oras ko. "Mama ba't di mo ako ginising, ayan tuloy" nakatayo parina si Mama sa harap ng aking pintuan.
Binuksan na niya ito saka tumgin sakin "Why would I bother to wake my sleepyhead baby" sabi niya saka nag-walk out.
And there she left me dumbfounded. Bakit ba kasi na-uso ang 'walk-out' ayan tuloy di na niya na-explain sakin ng mabuti ang gusto niyang ipahayag.
