Bir saatlik yolculuğun ardından nihayet Chewing Gum Academy'ye gelmiştik. Okulun kapısına yakın bir dükkanın önünde durdurdu arabayı babam. İlk defa uzun süreli olarak babamdan ayrılacaktım. Ne diyeceğimi bilmeyen boş gözlerle babama bakıyordum.
-Zhong ailesinin buraya gelmen için bursunu ödemeleri oldukça büyük bir şans.
-Peki sana kim göz kulak olacak?
-Bak, benim için endişelenme. Burada alacağın eğitimle istediğin üniversiteye gidebilirsin.
"Umarım" dedim gözlerimi devirerek
-Bu öğrenciler biraz tuhaf. Bizden farklılar. Büyük ihtimalle tatil için hepsi aynı adaya gidiyordur. Kış zamanı kayak falan yapıyorlardır. İlk başta onlarla ortak noktan olmayabilir.
-Sanki daha önce yatılı okulda kalmış gibi konuşuyorsun.
-Hayır ama annen de bu okula gitti ve bana nasıl bir yer olduğunu anlattı. Beni dinle tatlım. Sadece sana bahşedilen o büyük beynini kullan. Gerisi zaten gelecektir.
Bir süre sessiz kaldık ve sessizliği bozan kişi yine babam oldu.
"Onu koru, o annenin sana hediyesi idi." dedi elini elimdeki camdan yapılmış minik kuş biblosuna götürürken.
-Hadi seni geçireyim...
-Hayır sağol hallederim ben.
Arabadan hızlıca indim ve kapıyı biraz -ama çok az- sert kapattım. Valizlerimi bagajdan çıkartıp okul bahçesine doğru ağır ağır yürümeye başladım çünkü valizler düşündüğümden ağırdı. İki adımda bir arkama dönüyordum ve babam da gülerek beni izliyordu. Paslanmış demir kapıyı parmağımın ucuyla ittirdim ve yeni okulumun bahçesine (ilk günümün güzel geçmesini dileyerek) sağ ayakla giriş yaptım.
