AYRI DÜNYALARIN İNSANIYIZ 2

19.BÖLÜM(Kadere meydan oku)

LUCY
Bu gün dört yıldız kaydı gökyüzüne doğru. Happy, Lisanna, Acier abla ve annem. Siyah fırtına bulutları sardı dört yanı. Aydınlık tarafın havası ilk defa bu kadar kasvetliydi.
Sanki giden canlara ağlıyordu bulutlar. Pencerenin altına tusmuş ellerim kafamda birleşik öne arkaya kafayı sıyırmış bir halde sallanıyorum. Şiddetli yağmur pencere camından üzerime doğru kamçılar gibi vuruyor. İçime sis oturmuş zaman durmuştu sanki. Çok sinirliyim Larcade'ye Natsu'ya, kendime, En çokta kendime. Ben olmasaydım şimdi hayatta olurlardı. Her şey bitti kaçmaktan da savaşmaktanda yoruldum. Ne olacaksa olsun artık umrumda değil. Hiç bir şeyin önemi yok.

"Lucy"

Yumuşacık bir ses kulaklarıma doldu. Acier ablaydı bu! Yanına yanaştım.

Lucy:
"Acier abla yaşıyorsun!"

Acier:
"Üzgünüm ama fazla zamanım yok canım. Sana söylemek istediğim bir şeyler var."

Durumunun umutsuz olduğunun farkındayım ama yinede konuştuğunu görünce umutlanmıştım.

Acier:
"Tüm ailem karanlık taraflılar tarafından katledildi."

Ne? Nasıl? Neden?

Lucy:
"Buna rağmen Natsu ve beni destekledin mi yani? Karanlık taraflılardan nefret etmene rağmen mi?"

Acier:
"Ama beni kutaranda bir karanlık taraflıydı. İnsan her yerde insandır kimisi iyi kimisi kötü. Bunun için tüm bir ırkı suçlamak yanlış. Lucy canım, sen hem bir karanlık taraflı hemde aydınlık taraflısın. Bu dünyayı değiştirebilecek biri varsa o da sensin."

Lucy:
"Yapamam kendime bile faydam yokken nasıl yapabilirim."

Acier:
"Nasıl yapacağını bilmiyorum ama içimde büyük bir his var. Asırlardır süregelmiş bu zinciri sen kıracaksın."

Acier abla yanında duran bebeğine baktı. Artık sınırına gelmişti. Hüzünlü bir tebesümle ona veda ediyordu sanki. Son kez bana döndü.

Acier:
"Annen Helen, öz kızı olmadığın halde seni öz kızı gibi büyüttü. Lucy sende benim bebeğimi büyütebilir misin?"

Lucy:
"Ama ama sizin aileniz..."

Sonra ailesinin katledildiğini hatırlayıp sustum. Bebeğe baktım bu sorumluluğu alabilecek miyim? Daha kendi sorumluluklarımla baş edemezken.

Acier:
"Noelle'ye iyi bak elveda."

Lucy:
"Bekle dur gidemezsin! Onu büyütmek senin hakkın gitme ne olur! Onu yalnız bırakma!"

Söylediklerim bebek için olsada aslında yalnız kalan bendim. Tüm sevdiklerimi bir bir kaybediyorum. Annesi ölünce tekrar ağlamaya başlayan bebeği sakinleştirmek için kucağıma aldım.

Natsu:
"LUCY DOKTOR BULDUM!"

Natsu telaşla içeri girdi ama gördüğü manzaradan çok geç kaldığını anlamıştı. Annem üstü çarşaf örtülü yatakta yatıyor. Dört bir yanı kan. Ablam fenalık geçirip bayılmış halde bir köşede duruyor. Acier abla az önce son nefesini verdi. Gerçi doktor gelseydi bile bir şey farketmezdi kurtarılamayacak kadar kötü haldeydiler.
Yinede doktor öldüler mi diye kontrol etti. İkna olunca ilk önce elinde bebek olan bana baktı. Yanıma gelip bebeği inceledi.

Doktor:
"Sağlıklı görünüyor ama onu besleseniz iyi olur."

Sonra ablamın yanına gidip onu inceledi. El çantasından bir iğne çıkarıp ablama vurdu vurdu. Natsu şok içinde kalakalmıştı. Ne bir şey diyor ne de hareket ediyordu. Kendim ondan beter olsamda şimdi bir şey yapmazsam sonra çok pişman olacağımı biliyordum. Kucağımda bebekle kapıda duran Natsu'nun yanına gittim ve bebeği ona uzattım. Donuk duran Natsu gözlerini bebeğe çevirdi. Ne olduğuna anlam veremediği belli.