Umuulan

August 2009

Umuulan..

I never liked the rain.

It reminds me of a lot of things..

Lungkot. Dalamhati. Pagkainis. I don't know. It just gives out that kind of vibe.

Kung iisipin, grey skies are never an indication of something cheerful. The colour is dull making it impossible to actually like it. Although it is calming when you're in bed doing nothing.

But that's just me.

Class dismissal at maraming estudyante ang nakapaligid. I bid farewell to my friends. My bag hooked on my left arm and books on the other, Stupid girl, the inner voice has butt in. Payong. Wala akong payong. Magaling. 

Tinakbo ko ang agwat ng campus papunta sa waiting shed para hintayin ang sundo ko. 4pm, not too long now.

Slowly, other students flocked the shed too, waiting to be picked up. May paalis, may darating na panibagong palumpon. And like me, most without umbrella on hand. 

I moved further down the shed to make room for the other students na naghahanap ng masisilungan. Kaunti na lamang at mababasa na ang kanang braso ko. 

Tawanan, biruan, tulakan at siksikan- para bang hindi hayskul kung wala ang alin sa mga ito. Some students beside me are playing rough punches with their friends. Boys. 

Basang-basa na ang kanang braso ko dahil sa kaunting tulakan.

Nakayuko at nababagot, naramdaman kong tuluyan nang nawala ang pagpatak ng malamig na tubig sa aking braso ngunit patuloy pa rin ang pagbagsak ng ulan sa lupa.

May pagtatakang tumunghay, may isang itim payong na sumasalo sa tubig-ulan.

Sa kanang bahagi, tumambad sa akin ang mga nakanuot na noo at mga matang seryoso at diretsong nakatingin sa malayong banda. Freyr.

Always neat looking in his crisp white polo, black pants and clean cut hair. Unti-unti kong naramdaman ang kaba.

"Na..- na-babasa ka." Utal na sambit ko ngunit inignora n'ya lamang.

That was the very moment time stood still for me - ang ingay ng bawat halakhak at sigawan ng ibang estudyante ay tila ba nalulunod sa bawat pagtahip ng aking puso.

Everything else around is moving normal, but I stood still.. with heart beating erratically pushing its way out of my chest.

.

..

...

December 2009.

Umuulan..

I still don't like the rain..

Nagmamadali sa pag uwi, natigilan ako sa biglaang pagbuhos ng malakas na ulan bago pa man makatungtong sa huling baitang ng hagdanan.

Maraming estudyante ang kumaripas ng takbo papunta sa shed at ang iba ay pumunta patungo sa kinatatayuan ko. May iilang estudyanteng tumakbo at ginamit ang mga libro para panangga sa patak ng ulan at ang iba naman ay nagdesisyong manatili sa kinatatayuan.