Chanyeol's Duties || ChanBaek

Final

Bölüm şarkısı: Unlike Pluto - No Goodbyes

***********

#9 yıl sonra#

"Üsteğmen Park Chanyeol!"

Chanyeol duyduğu sesle hazır ola geçti. "Dinliyorum Efendim."

"Yarına yapılacak karşılama töreni için emrindeki erleri toplamanı istiyorum."

"Tabii ki." Chanyeok kaşlarını çattı. "Bana bununla ilgili bir bilgi gelmemişti. Hangi karşılama töreni?"

"Acil bir tören. Başkan vefat etti, biliyorsun."

"Evet." Chanyeol yavaşça başını salladı. "Ama bununla diğer grup ilgilenecek sanıyordum."

"Senin erlerin oğlunu havaalanından cenaze alanına getirecek."

"H-" Chanyeol konuşmak istese de bir an tükürüğünü yuttu ve öksürdü. "Hangi oğlu?"

"Şu meşhur olan, Küçük Prens." adam güldü. "Gerçi artık pek küçük değil sanırım... Bir ara gözden kaybolmuştu. Geri geliyormuş."

Chanyeol nefesini tuttu ve başını salladı. "Anladım Efendim."

"Seni de daha fazla tutmak istemiyorum, evine gidip dinlen. Geç oldu."

Chanyeol adama selam verip binadan dışarı çıktı. Arabasına binip gaza bastığında kafası o kadar karışıktı ki neredeyse iki kere kaza yapıyordu.

Eve geldiğinde bahçede oynayan iki küçük canavar üzerine koştu. "Baba!"

"Hey, hey!" Chanyeol küçük ikizleri kucağına aldı ve hızlıca öptü. "Dadınız gitti mi?"

"Hayır, içeride yemek hazırlıyor."

"Pekala. Beş dakika daha oynayıp içeri gelin."

"Tamam baba!"

Chanyeol yavaş adımlarla eve girdi. Dadı onu gördüğünde gülümsedi. "Günaydın Bay Park, geç geldiniz."

"İşim vardı biraz. Seni beklettiğim için kusura bakma. Evine gidebilirsin."

"Tabii... Bu arada," kadın eşyalarını toplarken ona baktı. "Çocuklarınız büyüyor, onların ruh sağlığı açısından bir anneleri olması gerektiğini düşünüyorum. Siz de onlarla çok zaman geçirmediğiniz için-"

"Öneri için teşekkürler, biz böyle iyiyiz."

Kadın hiçbir şey demeden başını salladı ve evden çıktı.

Chanyeol masayı hazırladıktan sonra çocuklarını çağırdı.

Akşamın en çok bu saatini seviyordu, işten yorgun bir şekilde gelmiş olmasına rağmen oğullarının gülümseyen suratlarını gördüğü an ona müthiş bir enerji geliyordu.
"Çocuklar, size bir konuda danışmak istiyorum."

Büyük gözler merakla ona bakıyorlardı.
"Hayatınızdan mutlusunuz değil mi?"

"Evet baba!"

"Pekala. Biraz daha büyümenizi bekliyorum, sonra kardeşleriniz olabilir."

Çocuklar çok mutlu bir şekilde ellerini çırptılar. "Yetimhanedeki arkadaşlarımız gelebilir mi?!"

"Evet. Ama ben evde çok olmuyorum, bu yüzden sizin biraz büyüyüp diğerlerine abilik yapmanız gerekecek."

"Biz büyüğüz!"

"Evet, biliyorum. Ama biraz daha büyümeniz gerekebilir." Chanyeol gülerek üstlerine dökülen yemekleri peçeteyle sildi. "Kardeşiniz olmasını ister misiniz yani?"