Christel's leven was nooit makkelijk. Al vanaf klein kind heeft ze te maken met teleurstellingen, en een gebroken hart. Maar toen ze Corbyn ontmoette leek alles zo klein. Voor het eerst in een lange tijd was ze weer gelukkig. Ze had nooit kunnen ver...
Nora kijkt om zich heen, ze herkent de omgeving niet. Ze voelt dat haar handen vast gebonden zijn. Met touw. Het doet best veel zeer. 'Waar ben ik?' vraagt Nora dan. Er zit een oudere man voor haar, niet dat ze hem herkent. De man tegenover haar, negeert haar compleet. Hij blijft staren naar zijn computerscherm.
Nora zucht diep, om zijn aandacht te krijgen. Maar hij lijkt er niet om te geven. 'Hallo, ik praat tegen je.' zegt Nora, de man kijkt haar geïrriteerd aan. Dan gaat de deur open, en loopt er nog een man naar binnen, in pak.
'James, ik heb de jongen gevonden. we hebben hem laten overvliegen.' zegt de man, Nora herkent de man gelijk. Meneer Wilson, de manager van Williams Inkt. Williams inkt, het duurzame bedrijf dat Project Home op de markt gaat brengen. Meneer Wilson sleurt een jongen mee. De jongen heeft blond geverfd haar, met heldere blauwe ogen. Nora herkent hem gelijk, het is Daniel, Daniel Seavey. Hij werkt in het lab van Williams Inkt. Het was ook dezelfde jongen, waar Sabrina vlinders van kreeg. 'Daniel?Wat doet jij hier?' vraagt Nora, Daniel die ook vast gebonden is, en zelfs een lapje ducktape over zijn mond heeft kijkt paniekerig. 'Hij is een ondermiddel zodat jij doet wat je moet doen.' zegt de man achter het bureau, James. James, de oude bosley die de organisatie The Oliver Angels samen met Oliver heeft opgericht.
'Wat ik moet doen? En wat is dat nou precies?' vraagt Nora, ze kijkt nog eens vragend. 'Je moet project home, decoderen zodat wij ze kunnen gebruiken, als een wapen.' zegt James. 'En dat zou ik doen, omdat?' vraagt Nora, 'Omdat anders, je lieve vriend hier deze kamer nooit meer levend verlaat.' zegt Meneer Wilson. 'Ik snap dat je het niet wilt doen, Nora. Maar jij moet het doen, tenminste als je wilt dat Daniel hier deze dag nog gaat overleven.' zegt James. 'Oke, ik doe het.' zegt Nora, Daniel mag hier niet de diepen van worden. Dus Nora staat op, met veel moeite omdat ze nog steeds vastgebonden zit. 'Maak mij dan tenminste los, zodat ik wat kan doen.' zegt Nora, James staat achter het bureau op. En dan horen ze knallen achter de deur vandaan komen. James loopt naar de deur. 'Wilson, jij let erop dat niemand de kamer verlaat, en dat Nora doet wat ze moet doen.' zegt James, Meneer Wilson knikt. Hij maakt Nora los, en zet haar achter de computer neer. En met tegen zin begint Nora.
*MEANWHILE*
Christel en Sabrina hebben zich vlug omgekleed in de auto, omdat in het gebouw meneer Wilson een feest geeft, als afleiding moeten de meiden niet te erg opvallen, ze dragen beide iets casual/feestelijk. het is een gala, en daardoor kiest Christel voor een lange rode jurk, met een open geknoopte achter kant, een lage v-hals en een spleet bij haar rechter been. Zodat ze haar wapens, op haar rechter boven been kan houden, zonder dat je ze ziet en toch makkelijk erbij komt.
Christel's dress zie je hieronder
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Sabrina daarentegen heeft gekozen voor een kort blauw jurkje met kleine glitters, en met spaghetti bandjes. Op deze manier kan ook zij haar wapens verstoppen onder haar jurkje.
Sabrina's jurkje zie je hieronder
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ah jij ziet er zo mooi uit!' Zegt sabrina glimlachend. 'Jij dan! Je ziet er echt prachtig uit Sabrina.' Zegt Christel. Ze geven elkaar nog een snelle omhelzing.
Ze rennen naar de ingang, en lopen vanaf daar lopen ze arm in arm naar binnen. Vanaf het moment dat ze naar binnen lopen hebben ze hun ogen op Harvey, de huurmoordenaar. 'Ik deal wel met hem, zoek Nora.' zegt Christel, tegen Sabrina, de meiden geven elkaar een snelle knuffel en gaan beide op pad. Al snel loopt Harvey naar Christel toe, precies wat ze hoopte.
Christel's POV: Point Of View
Harvey loopt naar mij toe, dat is precies wat in mijn plan hoort. Nora moet in veiligheid komen, en daar zal ik veel voor doen. 'Sweetheart.' zegt Harvey, als hij voor mij staat. 'Harvey.' zeg ik. 'Je ziet er weer prachtig uit.' zegt hij, ik glimlach, mijn wangen gloeien op. Ik ben weer aan het blozen. 'En dat zeg jij..' zeg ik, een beetje flirterig. 'Ik weet het, ik in pak is nou eenmaal een goede combinatie.' zegt hij. Ik glimlach speels en rol mijn ogen. Wanneer hij mijn hand vast pakt, snak ik naar adem. Ik voel dat mijn hartslag hoger word, en voel dat ik wankel op mijn benen sta. Ik schudt mijn hoofd, onthoud waarvoor je hier heen gekomen bent. Harvey neemt mij mee naar de dansvloer. 'Dit is een goede afleiding, bedoel we zijn tenslotte op een gala.' zegt hij. Ik glimlach. 'Hey, Christel. Wat ik zei, ik meen het. Het spijt mij echt, dat ik zomaar weg was. Zonder iets te zeggen.' zegt hij, opeens voel ik weer alle pijn die ik toen voelde. Er is geen dag voorbij gegaan, waar ik niet deze pijn voelde. De pijn dat Corbyn mij verraadde met mijn beste vriendin, Allison. Dat de jongen, Harvey opeens mijn leven mooier maakte en opeens ook weg was. Ik antwoord niet op wat hij zegt. 'Christel, ik mis je nog steeds iedere dag, ik denk nog steeds aan je iedere dag, en ik weet dat het door mij komt dat dit alles is gebeurd. Alleen door mijn werk ben ik constant onderweg.' zegt hij, 'De politie is namelijk ook geen fan van mij.' maakt hij zijn zin af. 'Weet je hoevaak ik gehuild heb om jou. Dat gaat niet allemaal weg, door sorry te zeggen. De pijn die ik had, is er nog. Je verliet mij, jij liet niks van je horen Harvey. Het deed mij pijn. En hoewel ik je nog steeds heel leuk vind, doet de gedachte aan jou pijn in mijn hart. En soms huil ik mij zelf nog steeds in slaap, denkend dat ik wat fout heb gedaan. Denkend dat ik het niet waard was, denkend als ik wel wat betekende voor je. En weet je, dat wil ik niet meer. Ik wil niet meer huilen, ik wil niet meer verdrietig zijn. Dus waarom deed je het? Waarom ging je weg zonder iets te zeggen? Waarom deed je mij zoveel pijn terwijl je wist wat ik door was gegaan met mijn ex, met mijn beste vriendin en met mijn vader?' vraag ik, mijn ogen beginnen te tranen. Ik laat Harvey los, en wil weg gaan. 'Sweetheart, wacht.' zegt hij, hij pakt mijn hand vast. 'Nee, ik ben op een missie. Tegen jou. En twijfel niet aan mij, ik zal doen wat ik moet doen harvey, om haar terug te krijgen.' zeg ik. Hij laat mij los, ik wil door lopen, maar dan zegt hij wat.
'Ik hou van je, heel veel Christel.'
Ik besluit toch door te lopen, eenmaal om de hoek begin ik te rennen. De tranen vliegen over mijn wangen heen. Ik wou zeggen dat ik ook van hem hield, maar ik kon het niet. Ik wil eerst dat Nora in veiligheid is. Ik ren zover ik kan, en zie dan een deur. Ik open de deur, en er staat een man achter. Een beveiliger. Dan zie ik Sabrina ook om het hoekje aan zien komen. Snel gedraag ik mijn dronken. 'hallo knapperd.' zeg ik, met een dubbele tong. 'Dit is verboden terrein, mevrouw.' zegt de beveiliger. 'Oh, geen wc? Ik zoek namelijk een wc, en jij ziet er zo schattig uit dat je best met mij mee mag.' zeg ik. De man voelt zich ongemakkelijk, dat kan ik zien. Ik ga dichterbij de man staan. Ik voel dat zijn ademhaling zwaarder word. Dan geef ik hem een trap, en Sabrina komt aanrennen met het spul dat mensen in een slaap legt. Ze drukt het in zijn nek, en de man valt op de grond. Ik geef Sabrina een high five, en we rennen verder.
End of Christel's POV: Point Of View
'Je ziet er niet zo best uit, wil je erover praten?' vraagt Sabrina aan Christel. 'Ja, als we Nora hebben.' zegt Christel. Ze rennen, naar het kantoor. En ze slaan de beveiligers neer.
