【Ｅｘｏｄｕｓ】

,,𝒟𝒶𝒹𝒹𝓎...?"

<< Yellow >>

    Złapał mnie mocno za ramię, ciągnąc w stronę kantorka. Nie odezwał się ani słowem. Jedynie powiedział do mnie na początku chłodne, oziębłe: ,,chodź".

    Teraz byłam ciągnięta przez pół korytarza, po czym siłą wepchnięta do małego pomieszczenia. Jongin przyparł mnie gwałtownie do ściany, prowokująco patrząc mi w oczy.

- Czego chcesz? - warknęłam na niego wściekle, wyrywając się.

    On jedynie złapał mnie mocniej, dociskając do ściany.

- Chcę być twoim tatusiem - wychrypiał. Otworzyłam szeroko oczy, a brwi wręcz podjechały mi pod samą linię włosów.

- Oszalałeś?! Boli cię coś chyba - wrzasnęłam, po chwili odpychając bruneta.

- Wracaj - zaskomlał w moim kierunku - Wracaj tu i zostań ze mną - 

    Zaczęłam się trząść.

    Przerażał mnie.

- Nie, Jongin, zostaw mnie i daj mi odejść - mówię, kiedy ponownie dociska mnie do ściany.

- Nie! - zawył głośno - Musisz być moja - wycharczał, patrząc mi w oczy - Moja i nikogo więcej - 

- Zrozum, że nigdy nie będę twoja - krzyknęłam, mocno zaciskając powieki.

    Zamilkł.

    Uchyliłam prawe oko.

    Patrzył na mnie z zawodem w oczach.

- Przecież dawałaś mi tyle sygnałów! Nie chcę nikogo innego niż ty... - nie patrzyłam na niego. Mimo to, jego głos brzmiał tak, jakby miał się zaraz rozpłakać.

    Zakryłam usta dłonią.

- Jakie znaki? Jongin, ja byłam po prostu miła - zaskamlałam.

    Czemu faceci muszą być tak durni i każdy miły gest odbierają jako prośbę zaciągnięcia do łóżka?

    Oszaleję.

    Akurat wtedy, kiedy wszystko zaczęło się układać.

- Zrozum, nigdy nie będę twoja. Nie kocham cię - nie odpowiedział mi.

    Wyrwałam się z jego ramion, wychodząc na korytarz.

    Biegłam, a w tym czasie on zdążył się otrząsnąć. Teraz stał przy drzwiach od kantorka, wściekle krzycząc w moją stronę:

- Jeszcze pożałujesz. Jeszcze będziesz moja. Bo jak nie, to nikogo - 

    Wybiegłam ze szkoły.

    Zimny wiatr omiótł moją twarz.

    Zaczął padać deszcz.

    Mam dość.