Hoofdstuk 33: Het is geen geheim, het is een belofte

464 23 20
                                    

Thuis is mam er niet. Wel ligt er wat geld op tafel met een papiertje dat ze morgen namiddag thuis zal zijn.

Rein ploft meteen in de zetel en laat zijn hoofd over de rugleuning hangen zodat hij naar het plafond kijkt.

Het is bijna zes uur en mijn maag begint te knorren. Het lasergamen heeft mijn energie opgeslokt en een drankje met veel te veel suiker, hielp niet echt.

'Wat wil je eten?' vraag ik

'Ik zal koken,' zegt Rein en ik ga langs hem zitten. Meteen slaat hij een arm om me heen zodat ik tegen zijn lichaam aankom te liggen.

'Ik wist niet dat je dat kon,' zeg ik met een uitdagende glimlach.

Rein snuift.

'Ik kan behoorlijk goed koken hoor. Als jij de enige bent die de verantwoordelijkheid op zich kan nemen, is dat zo,' zegt hij en meteen voel ik de sluier van verdriet over hem neerdalen.

Ik weet als de beste hoe zwaar hij het heeft om voor zichzelf en voor Florian te zorgen. Ally en ik maken er soms wel grapjes over, maar dit doen we enkel om hem op te vrolijken.

'Het spijt me,' zeg ik en ik haal mijn lichaam een beetje van dat van hem zodat ik hem kan aankijken.

'Maakt niet uit,' zegt hij en hij staat op en loopt naar de keuken. 'Waar heb je zin in?'

'Ik ga koken,' zeg ik en ik volg hem.

Rein kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan en glimlacht.

'Jij gaat koken?' vraagt hij.

'Ja,' zeg ik.

'Heb je het ooit al eens gedaan?'

'Ja,' herhaal ik.

'Jules, weet je nog wat er de vorige keer gebeurde toen je probeerde te koken?'

O ja, dat weet ik nog. Ik wou een eitje bakken, maar heb het laten aanbranden en de keuken lag er ook niet al te vrolijk bij.

Mam heeft me toen laten beloven dat ik nooit meer zou koken als er niemand bij was.

'Mm ... oké, je hebt gelijk,' zeg ik en ik leun tegen het aanrecht.

Rein gaat voor me staan en steunt met zijn handen tegen het aanrecht zodat ik tussen zijn armen inzit.

'Dus ik mag koken?' vraagt hij.

'Ja,' zucht ik en hij grijnst.

'Waar heb je zin in?' vraagt hij en hij leunt dichter naar me toe zodat zijn adem mijn gezicht strijkt. 'Spagetti? Rijst? Een kus?'

'W-wat?' vraag ik.

'Wat wil je?' vraagt hij opnieuw.

Ik heb het opeens super warm. 

'Dat laatste,' zeg ik zonder na te denken.

Ik verlang er al enkele uren naar.

'Rijst?'

'Nee, daarna,' zeg ik en ik heb enkel oog voor Reins lippen.

Hij likt ze af en ik word er gek van dat ze de mijne nog niet kussen.

'Een kus?' vraagt hij.

'Mhm,' zeg ik en dan kijk ik heel even naar zijn ogen.

Ze zijn op mijn lippen gericht en dat is genoeg om me naar voren te buigen en zijn lippen met de mijne te verbinden.

Zijn handen nemen mijn heupen vast en hij zet me soepel op het aanrecht. Ik sla mijn benen om zijn middel zodat onze lichamen nog dichterbij elkaar komen.

Wat ik denkWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu