HEPİMİZİ BİR VİRÜS YÖNETİYOR OLABİLİR..

BİR VİRÜS BİZİ YÖNETİYOR OLABİLİR Mİ..?

Maskem olmadan asla..!

Değişmeyen tek şey; her şeyin değişeceği

gerçeğidir. Şimdi durup bi düşünelim, nasıldı

normalde normal bir yaşamı sürdürmek..?

Gerçekten de durup dururken durduk öyle değil mi.

Hepimizin günlük rutininde dikkatini çekmeyen,

alışkanlık olarak gördüğü, hatta basit ihtiyaç

olguları kabul ettiği şeylerden bir anda yoksun

kalması ne acayip İşler açtı başımıza.

Sabah işe giderken onca makyaj malzemesi ile

yüzünü güzelleştirme çabasına giren canım

kardeşim şimdi gidebileceğin bir işin de yok. Kaldık

işte o hep kaçmak istediğimiz dört duvar

evlerimizde. Hem arada zorundalıktan çıksak

bile maskemizi takmazsak bu virüsün yayılmasını

hızlandırmış olabiliriz. Yani maskemiz olmadan

asla, iyi mi..

Biz yetişkinler için bile öyle zor ki bu yeni düzenle

başa çıkmak, çocuklar nasıl baş edebiliyor

şaşmamak elde değil. Düşünüyorum da

kendime zarurî harcama yaparken fazlasıyla dikkat

etmem gerekiyor. Çocuğum olsaydı ve sıradan bir

şey isteseydi ne cevap verecektim ki..?  Tuttursa,

ağlasa falan....  Anlayabilir miydi dört yaşında bir

çocuk  "Sabit gelirimiz yok artık çocuum,  istediğin o

ışıklı oyuncağı alamayız. İşten çıkarıldım. Paramızı

sadece temel ihtiyaçlarımız için harcamak

zorundayız" desem.

Eeee..? Bir çocuğun temel ihtiyaçlarından biri

de oyuncak değil miydi..? Ahh neyse ki dört yaşında

ve bunu sorgulayamayacak kadar küçük, neyse ki..

Bunları irdelemek bir çoğumuz için zaten mecburi

ve düşünülmesi gerekelerden, biliyorum fakat

düşücesi bile içimi ezmeye yetti.

Sokağa çıkmanın bazı günler ( ! ) yasak olduğunu

ilan ediyorlar ya hani, onca çocuk nasıl oluyorsa hiç

zorlanmadan, zırlamadan evde kalıyor. Çocukluğu

belirsiz bir süre elinden alınmış tüm o güzel

çocukları alkışlıyorum.

Takdir edilmesi gerekiyor, gerçekten.. Hepinizden

özür diliyoruz çocuklar.. Bizler en azından

mahallede, sokakta koşarak, oynayarak

büyümüştük.

Bizi affedin olur mu..