İnsan değer verdikleri tarafından aynı değeri göremeyince delirebiliyor. Delirdiğini farketmiyo ama artık bambaska bi hale geliyo kendini bile taniyamaz hale. Çok sevdigimden dolayi sonucunda cok pisman oldugum gurursuzluklar yaptım bütün gururumu onurumu bi kenara bırakıp sevdigim insani kaybetmemek uğruna , kaybetme korkusunun yol açtığı cesaretle bana hic yakismayan delilikler yaptim. Sonucunda ne oldu biliyor musunuz? Gitti. Ben o kırılmış gururumla eskimiş gururumla kullanilmayan gururumla kaldim. Verdigim degerle pismanliklarimla onun gidisini izledim. En sevdigim insanin gidisini izledim, ne kadar aci verici dimi? Ama haftalarca yataklardan cikmama yemek yememe gibi bi durumum olmadi. Topladim kendimi ve hatamdan ders cikarmaya baktim. Bir daha kimse icin bunlari yapmamam gerektigini kimseye delicesine deger vermemem guvenmemem gerektigini ogrendim. Aynanin karsisina gectim akmis rimelime sismis gozlerime dagilmis saclarima baktim. Sonra yikadim yuzumu topladim sacimi rimelimi tazeleyip parlaticimi surdum. Ben güçlüydüm ve o unutulamayacak kadar mukemmel degildi. Giden ilk insan degildi, digerlerini nasil unuttuysam bunuda unuturum dedim ve aglamak icin degilde gulmek icin cabaladim. Gozumu actim ve sahip oldugum herseyi gormeye basladim. Tesekkur ederim gittigin icin , seninle ugrasmaktan etrafimdaki guzellikleri gorememisim meğer.
