Kalabalığın içindeki bu yalnızlığımız, bu boğazımızı sıkan yapay el, bu gölgeden insanlar..
KALABALIKLAR ! Ve vıcık vıcık . Sevgiyi hak etmiyorlar.
Ve birçoğu çoktan ölmüş.
Oysa hep bir baykuş olmak istemişimdir
Her neyse konumuz bu değil
Gerçi, bi konumuz yok o ayrı mesele.
Şimdi baykuş olmamamın getirdiği yükümlülükle bir intiharın daha eşiğine sürükleniyorum
Her gün olduğu gibi.
Balkondan atlamak ya da ilaçlara abanmak falan değil bu !
İnsanların arasına karışmak !
Sıradanlaşmak !
Onlardan olmak !
Yapay,basit, yüzeysel !
Bir başkasının kalbini kırarken senin kalbinin kırılmaması durumu ..
Düpedüz intihar bu !
Ama başka türlü de yaşanmıyor be!
Boşluk
Çok büyük..
