HAYAL GÜCÜ

2.Bölüm HOŞ GELDİNİZ

Gerçektende buraları özlemiştim. Normalde Aslı ve ben çalışmak için Ankarada kalıyorduk. Ara sıra buraya gelerek ailelerimize süpriz yapıyorduk. Bu günde o sürpriz yaptığımız günlerden biri.
Aslı" Ailemizin karşısına birden çıkmayalım. Önceki gelişimizde kadın az kalsın hastanelik oluyordu."dedi.
"Tamam" dedim. Artık mahallemize gelmiştik.
"Aklıma bi fikir geldi" dedim.
Aslı meraklı gözlerle bana bakarken planı anlattım. Aslı planı uygulamak için mahallede oynayan çocukların arasından Hasan'ı çağırdı. Çocuk yanımıza gelip aaa Çiğdem ablayla Aslı abla gelmiş dedi. Hasan'a dedimki
"Anneme bizim geldiğimizi söyleme. "dedim.  kalem,defteri hazırlamasını da ekledim. Kalemle defteri söylemenin nedeni annem ve babamla resim çizmekti bu etkinlik bize özgüymüş gibi hissediyordum. Annem ve babam da öyle düşünüyordu bu yüzden aramızdaki bağ gibiydi resim çizmek.   Çocuk "gidemem arkadaşlarımla icat yapıyoruz."dedi Şirin sesiyle o kadar tatlıydı ki
"Tamam biz yardım ederiz arkadaşlarına." deyiverdim.
Hasan "Tamam o  zaman"dedi.
Hasan yanımızdan ayrılırken çocuklara doğru ilerledik.Geldiğimizde
Aslı"size yardım etmeye geldik" dedi. İcatları çöp kutusuna benziyordu. Kötü anlamda değil ama benim görüşüm böyleydi. Çocuklardan birisi "Demek yardıma geldiniz öyle mi ?"dedi sinsi bir ses tonu kullanarak.
Aslı'yla birbirimize bakakalmıştık ki çok uzun sürmedi.
Çocuk" O zaman ilk  sürüşü sen yap" dedi bana. Bu icada Aslı yardımıyla bindim ama doğrumu yaptım emin değildim.
Çocuk "Biz bu aleti aşağıya bırakıcaz ama korkma. İple bağlı olcak"dedi. Bunu hangi mantığa hizmet yapıyorlardı? Tam ben istemiyorum inicem dediğim zaman alet haraket etmeye başladı.Yol yokuştu. Çığlıklarım peşpeşe gelirken Aslı'nın ve çocukların kahkalarını buradan bile duyabiliyordum. Önüme benim yaşlarımda sayılcak bir oğlan çıktı. Tam o on ip gerildi ve bu alet durdu. Kestane rengi saçlı kahverengi gözlü gayet yakışıklıydı ve ağlamış gibiydi.
oğlan"Önüne baksana be"dediğinde
düşüncelerimi elektirikli süpürgeyle çektim.
"Bilerek mi yaptık be"dedim.
Sonra adını bilmediğim oğlan hızlı adımlarla uzaklaştı yanımdan. Aslı yanıma geldiğinde  hala gülüyordu ve bu beni sinir ediyordu.
"Hay biz ne diye sürpriz yapıyoruz ki telefon diye bir şey icat edildi. Bu sefer annemgil değilde biz hastanenin yolunu tutuyorduk." dedim.
Aslı'nın yardımıyla indiğimde Sonunda Hasan gelmişti.
Hasan"Galiba çaktı bir şeyler"dedi.Bunu duyduğuma sevinmiştim.
Aslı"Daha fazla başımıza iş almadan gidelim artık"dedi.
Onu onaylayarak  başımı salladım. Yürüdük,  yürüdükçe anılarım canlanıyordu.Yolun kenarında Aslı'yla çamur oynardık. Çamurdan kule yapardık erkeklerde bozardı.Tüm gün erkekleri kovalamakla geçerdi.
Aslı"Hatırlıyormusun Serkan bizim kulemizi bozdu diye mahallede kovalamıştık. Sen sırtına atlayarak yakalamıştın. Bende her yerine çamur sürmüştüm sonra annesi serkan'ı yıkadıktan sonra bir ton laf etmişti bize."
İkimizden de  bir kahkaha koptu.
"Hatırlamaz mıyım sonra Serkan bir daha yaklaşamamıştı bize"dedim.
Hakikaten de çok şeyler sığdırmıştık şu küçük mahalleye.
Aslı"Hatırlıyormusun ikimiz bisiklet sürüyorduk. Sen bisikletten düşmüştün yani canı yanan sendin ama ben senden daha çok ağlamıştım sonra baban gelmişti. Sana değil de bana birşey olmuş gibi davranıyordu sonra dizinde ki yarayı görünce öyle farketmişti senin bisikletten düştüğünü."
Kahkahalarla yürüdüğümüz yolda artık evivimize  geldiğimizi fark etttik.
Evimiz turkaz renkli 2 katlı şirin bir evdi. Aslı ve ailesi 2.katta ben ve ailem ise 1.katta oturuyorduk. İlerledik tam kapıyı çalacakken Aslı'nın annesi Aynur teyze açtı kapıyı. Arkasında annem vardı.
Annem" canlarım gelmiiiş" dedi. Aklına birşey gelmiş gibiydi. Resim defterini ve kalemi aldım kızım"diye ekledi duygulu bir sesle.
Aynur teyzeyse" uy benim kuzularım gelmiş."dediğinde ayakkabılarımızı çıkarıyorduk
Aslı gülerek"Bu sefer siz değilde biz heyecan yaşadık."dedi içeri girerken.

Gerçektende güzel anılar yaşamıştık işin güzel tarafı güzel anılar biriktirmeye devam ediyorduk. Anılarıma güzel diyorum çünkü o an olumsuz şeyler yaşasamda sonra onları gülerek hatırlayabiliyorum. Memleketimiz Denizli bizi böyle karşılamıştı.

Umarım bölümlerimi keyifle okuyorsunuzdur.