#2gether (Roommate Edition) [Completed] ✔

Chapter 11 : Crybaby

A/N : Guys dont forget to comment down below para alam ko po mga thoughts niyo. Sorry for slow update. Medyo ang bagal ng story kaya bibilisan ko po hehehem sowy po. After po neto support niyo rin ako sa next story na gagawin ko. "Im inside of the mirror" thank you po.

Josh POV

          "Class dismiss" sabi ng subject teacher namin na ngayon ay palabas na ng room. Thank God natapos na rin. Lumingon ako kay tine and he's look really tired. "Hey, ang lalim yata ng iniisip mo?" tanong ko sa kanya.

          Few minutes. Then I heard a soft sob.

          He's crying. What's with this guy?

          "You're crying?" lumapit pa ako sa kanya ng malapit na malapit and hold the both of his arms. Wow ang gaan. He's so crybaby. "Ano ba problema?" I asked again.

          Then he cries even more. Hayss. This guy has some issue. I sighed. Hindi ko alam kung ano ba dapat kung gawin para tumigil na siya sa pag-iyak. Then I remember naiwan niya pala yung excuse letter niya. Nakakaiyak ba yung pagiwan lang ng letter. Hindi ko alam baka may trust issues siya.

          "Yung letter ba yung problema" tumango siya sa akin. Then I realized ang cute niya gawin yun. "You know what? kunin natin excuse letter mo?" I cope with my hands, lifting his chin up to my face. Never notice na ang lapit na pala namin sa isa't-isa. "Kukunin natin yun ahh, kaya wag kana umiyak" I saw his cute eyes, sore from the tears. He's so emotional and fragile. Pinunasan ko yung mukha niya na ang daming luhang tumulo. Pero ang cute niya pa rin tignan kahit umiiyak.

          We got to his apartment. Hindi pa ako nakakapasok sa kwarto niya since hinatid ko lang yung gamit niya nakaraan. Tine hold my hands. I smiled. But shocked in the sametime. My eyes went big. Alam niya bang hinahawakan niya ang kamay ko? O hindi niya alam ang kanyang pinanggagawa? Again? I just go with the flow and smile.

          Nakarating na kami sa taas ng apartment and he still holding and pulling my hands. Nang makarating kami sa harap ng pintuan. He open it as I follow. 

          "Owwww" I hissed. Ang liit ng pintuan for a guy like me. I scratch my forehead. Ano to? Alice and the wonderland? I sighed and followed him. "So you lived here?".

          "Yeah" he said and his attention is at the drawers beside his bed. "Saan kaya nilagay ni Sarawat yung excuse letter ko?" bulong niya.

          "Sinong Sarawat?" I asked.

          "Ah Yung roommate ko! Yung sinasabi ni Nanay Glenn last time na pinagkamalan ka rin" he said looking at the drawer. Ahhh. I wish I am him. I can't help but to feel jealousy. Nooooo. Umupo muna ako sa kama. "So you sleep at the same bed" I ask. Curiousity taking over me.

          "Yep" he said as he look under the bed. I rolled my eyes. He's sleeping with another guy in the same bed. "So boyfriend mo na agad siya?" I ask dumbly. The heck. Bakit ko yun tinanong? I shrugged my arms.

          "Josh" He looks at me. I smiled as he called my name. "Hindi porket natutulog kami sa isang kama ee boyfriend ko na siya or may relationship na kami, Okay?" sabi niya tapos ngumiti at tumango lang ako. I sighed.

          "YES NAKITA KO NA, SA WAKAS" he said under the bed. I laugh a little.

Tine's POV

          Tinignan lang niya ako na parang hindi niya nagugustuhan. Here I am standing awkwardly in front of Sarawat, biting my lip and putting my hands at the back. Crossing my fingers that he'll like it. Sana magustuhan niya ang luto ko. I mean, dapat ako na naman ang magluluto sa kanya since lagi niya akong pinaghahandaan ng pagkain.

          Ow if you ask where josh is?. Umalis na siya kanina dahil siya nalang raw bibigay sa adviser namin. Tumanggi naman ako nung una pero pinilit niya akong wag na lang, siya nalang raw babalik. Tutal babalik din siya sa school dahil may nakalimutan siya.

          "Hmmm masarap siya. I like it. It's worth it to cook. But somehow medyo kulang ka sa isang ingredient" he looks at me without changing his expression. Huh? Ee parang lahat naman nailagay ko? Ano ba kulang ko? Asin? Sibuyas? ANO!?.

          "Huh? Anong kulang?" tanong ko sa kanya. He change his expression. He smile.

          "Pagmamahal" he said. My eyes went big.

          "Hahaha akala ko naman may mali na sa luto ko?"

          "Nahhh, sarap kaya. Kaso kulang bakit kasi ang kunti ng luto mo?" sabi niya. Actually, naubos nga niya ang isang mangkok ng niluto ko. Hindi ko rin kasi alam na magugustuhan niya kaya hindi ko pinarami.

          "How about a walk in the park?" bago ko pa napansin. Sarawat was magically in front of me, trapping me in a wall. Ughhhh. Bakit ganito na mga lalaki ngayon? They just trapping me in a wall.

          I cleared my throat. "Since hindi ka naman sumasagot, I'll take it a Yes". He let me go and turned around but yeah. Out of sudden bumalik siya ng lingon sa akin. "Oh I have a better idea. Binitin mo ako kanina kaya I'll take you a dinner"

          Is he like asking me on a date? My ears are clapping right now. Oh glob. He is taking me on a date. "Are you? Or nagaassume lang ako na niyaya mo ako ng date or something like that?" I bit my lip. Lumayo ako ng tingin sa kanya. Bakit ko yun natanong? Ugh baka ma misunderstood niya. Pero hindi ba yun naman ang nasa isip ko? Ughhhhhh. Wrong move huhuhu.

          "Parang ganun na nga. Parang getting to know each other" I sighed in relief. "Pagtapos nun, I'll asked you to date me. At ayokong makatanggap ng No. Okay?" bumalik yung kaba ko. Yung tibok ng puso ko ay bumilis bigla ng hindi sa oras. WHAT? TAMA BA NARINIG KO?. Seryoso ba siya? I mean! Is he even gay? And i even a gay? I like girls you know? But I like sarawat more. AHHHHHH IT'S SO MESS.

          "Naguguluhan ako! Hindi ko alam ang sasabihin ko sarawat" I said honestly. Sighing and looking at his eyes. Bigla naman nawala yung kaba ko.

~*~

Hello guys. Nagdadalawang isip ako na parang gusto ko na si Josh para kay tine. Hahahahhaa

Thank you for reading