HAYAL GÜCÜ

3.Bölüm DÜŞKÜN OLMAK

İçeri girdikten sonra annemi 2 aydır göremediğim için çok sıkı sarıldım.Belki büyümüştüm ama hâlâ annemin küçük kızıydım.
Aslı"Hadi o zaman akşam görüşürüz"dedi çıkarken.
"Görüşürüz"dedim. "Anne babam nerede"dedim.
Babanın bir işi çıktı akşam gelmeyebilir "dedi. Sesi biraz üzgündü. Babamın demirci dükkanı vardı.Bazen demirleri yetiştiremediği zaman akşamda yapardı .Neden böyle olduğunu kurcalamak istemedim.
"Anne akşama ne yaptın?"
Merak etme kızım senin sevdiğin yemekler yaptım."dedi Tebessüm ederek.
Evimin bana verdiği rahatlıkla üstüme rahat bir şeyler giyip kendimi koltuğa attım.Burada 15 gün kadar kalabilirdik .Bu süreçte küçük kız olmanın tadını çıkarmak istiyordum. Annemin neden üzgün olduğunu merak ediyordum. Ben annem ve babama çok düşkündüm.Bir şey olmamasını umarak koltukta oturup televizyon izlemeye devam ettim.

Aslı Sevilen

Çiğdem'e görüşürüz dedikten sonra annemle evimize çıktık. Babamlada hasret giderdikten sonra elbiselerimi odama koydum.biraz telefonumla vakit geçirdikten sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım.Nasıl olsa yoldan gelmiştik. Biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı.Akşam Çiğdem'le bir yere gidecektik.Buraya gelme nedenlerimizdendi.

Çiğdem Bayrak

Saate baktığımda 20.15 olduğunu gördüm televizyon izlerken bu kadar vakit geçmiş miydi? Hemen kalkıp üstüme bana rahatlığını hissettiren eşofmanımı üstüme kısa siyah renkli tişörtümü giydim. Bir yandan söylenirken biryandan da makyajımı yapıyordum.Hemen çantamı alıp kapıya koyuldum. Açıkçası Aslı'yı kapının önünde bekliyordum ama kapıyı açtığımda yoktu. Aslıgilin katına çıktım ve zile bastım. Karşıma Aynur teyze çıktı.
"Aynur teyze Aslı nerede?"
Aynur teyze"Aslı uyuyor dedi. O anda ne yapacağımı bilemedim"içeri geçsene kızım"dedi Aynur teyze. Yüzümde gülümseme olmuştu.Hep o mu beni korkutarak uyandıracaktı? Şevket amcaya selam verip Aslı'nın odasına geçtim. Aslı'nın yüz maskesini sürdüm ve sesimi değiştirip Aslı!Aslı!
Aslı gözlerini araladığında o kadar büyük bir çığlık kopardı ki ben bile şaşırdım. Aynur teyze ve Şevket amca başımıza toplandılar tabi ben ağlayacak kadar kahkaha atarken.
Sonrası zaten normal geçti. Aslı'yı kendine getirdim.Aslı üstünü giyindi ,makyajını yaptı ve sonunda evlerimizden çıktık. Bizi buraya getirme nedenlerinden biri olan yerimize gittik.
Burası dağlık alandı. Buraya tahta paletlerden koymuştuk ve üstüne rahat bir örtü. Burayı ailelerimize bile söylememiştik. Buraya özellikle akşam gelir yıldızları izlerdik. Biz buraya bakar hayallerimizin anısını düşünürdük. Bu günde öyle yapıyorduk.
Aslı"Hatırlıyormusun 10 yaşındayken senle uzayda çay içmeyi hayal ediyorduk."dedi.
"Sınırlarımız yok ya saçma sapan hayaller kuruyorduk."dedim.
"Haklısın çocuk aklı işte."dedi.
"Hadi anılarımıza yeni bir anı koyalım."dedi Aslı. "Hadi başlayalım."dedim ve başladık.
Bir ormana gidiyoruz diye başladık hayale. Göl çikolatadan olsun yeter "dedi Aslı.
"Bencede" dedim ona katılarak. Tam devam edecektim ki Aslı bir kahkaha attı.
"Ne oldu?"dedim.
"Hadi uzayda çay içme hayalini kurarken çocuktuk şimdi çıkolatalı göl diyoruz." Dedi.
"Ne yapiyim çikolatayı çok seviyorum"dedim. Çikolata dedin mi akan sular dururdu bizim için.Sonra Aslı'ya katılarak kahkaha attım.
Aslı"Saat 2.00 olmuş."dedi.
"Hadi kalk kalk "diyerek kalktık yerimizden.
"Umarım eve gidince babam kızmaz."dedi Aslı. Aklıma anneme babamı sorarken annemin üzüldüğü geldi. Bir yandan merak ediyordum ama kucalamak istemiyordum. Sonunda eve gelmiştik.
Aslı"güzel gündü kardeşim."dedi.Bende "Güzeldi kardeşim"dedim. Biz birbirimizi kardeş olarak görüyorduk. Belki kan bağız yoktu ama kardeştik işte. Bir insana kardeşim diyebilmen için kan bağına gerek yoktur bence. Evlerimize dağıldığımızda üstümü değiştirip direk olarak kendimi yatağa attım.

Bir anda sesler duymaya başladım.Ruyada mıydım yoksa gerçekte mi? Neler duyuyordum? Hââ annemi. Çok üzgündü. Ağlıyordu. Bunu kızımıza nasıl söyleriz diye soru soruyordu. O sana çok düşkün diyordu. Sonra tekrar uyudum.

Aslı Sevilen

Sabah kaktığımda gece yaptığım maskemi çıkartıp elimi yüzümü yıkadım.
Annem "hadi kızım kahvaltı hazır" dediğinde çoktan kahvaltıya hazırdım.
"Tamam annecim geliyorum."dedim. Kahvaltı masasına oturdum tam kahvaltıya başlayacaktık Çiğdemgilin evinden bağırma sesler ve ağlama sesleri geliyordu. Apar topar alt kata indik. Kapıya vurduğumda kapıyı Fadime teyze açtı.
Ne oldu? dedim."İçeri geç kızım "dedi. İçeri bir adım atmıştımki koray amcayı gördüm. Ne olmuştu ona?Hemen aklımı başıma toparlıyıp kendime geldim. Çiğdem'in ne kadar üzelebileceğini tahmin edebiliyordum çünkü Koray amcanın her yeri yara bere içindeydi.
"Koray amca sana ne oldu?" Dediğimde bir kaç saniye ceva vermesini bekledim ama cevap gelmedi sonra gözlerimi Koray amcadan çekip Fadime teyzeye çevirdiğimde Çiğdem'in odasını gösterdi hıçkırken. Hemen Çiğdem'in kapısının önüne geldim.
"Çiğdem!" Dedim.
"Sen misin Aslı?" Dedi.
"Hadi aç kapıyı." Dedim. Kapı yavaş yavaş açıldı ve beni kolumdan tutup içeriye sürükledi. Sımsıkı sarıldı bana. Ben de ona tabiki.
"Ne oldu babana çiğdem?" Dedim.İlk başta gözyaşlarını sildi ama yine sildiği yerler ıslandığında anlatmaya başladı.
"Babam arkadaşıyla yolda giderken mafya tipli adamlar yollarını kesmiş. Babamın arkadaşının adamlarla hüsumeti varmış. Babamı ve arkadaşını dövmüşler. Tehtit etmişler bide paramızı ver falan diye." Biraz dinlenirse belki sinirleri yatışır diye düşünerek
"Tamam sen şimdi uzan yatağına dinlen."dedim ve yatağa uzanmasına yardım ettim. Dışarı çıktığımda herkesin bana baktığını gördüm.
"Bakın şu an biraz kafamızı toplamalıyız hadi eve gidelim."dedim ikna edici sesimle sonra kendi evimize çıktık.

Çiğdem Bayrak
Biraz uyumuştum. Saate baktığımda baya uyumuşum ki saat 20.22'di.Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı ama annemgile söylersem izin vermeyeceklerini düşündüm. Üstümü giyindim makyajla uğraşmadan pencereden inmeye koyuldum. Makyaj zaten yüzü eskitmekten başka ne işe yarardı ki? Zaten 1.kattan indim. Zor olmadı. Yollara her adım attığımda ağlamış gibi rahatlıyordum. Sonunda bir yere oturmaya karar verdiğimde yorulduğumu farkettim. kim bilir, ne kadar yürüdüm? Tam oturacaktım ki ileride oturan bir adam gördüm. Karanlıkta çok az belli oluyordu ama benim gözüm biryerlerden ısırıyordu. Haa Bu o gün bana icatın içindeyken
"Önüne baksana be."
diyen adamdı. O zaman da ağlıyor gibiydi şimdide.
Yanına gittim ayaklarım bedenimden bağımsız. Neden gittiğimi düşüncek halim de yoktu. 2 metre kala oturdum.
Birden ne olduğunu anlamadan ağlamaya başladım.