Chaotic Love

EP 1

"The next Mr. and Ms. United Nation 2009 is..." bitin na anunsyo ng emcee, sinadya niyang patagalin ang suspense habang nag-aabang ang buong covered court. "Audio man, baka naman may pa-drum roll kayo diyan para mabawasan ang kaba ng audience natin!"

At ayun na nga—mas lalong nag-ingay ang paligid. Ang paghampas ng drum roll sa speakers ay tila lalong nagpalakas ng hiyawan ng mga estudyante, kaniya-kaniyang sigaw para sa kanilang pambato.

"Go U.S.A!!!" sigaw ng isang grupo mula sa gilid ko, halos makabasag-tinga ang lakas.

"PHILIPPINES! PHILIPPINES! PHILIPPINES!" sagot naman ng section Gemini, na parang ayaw magpatalo sa ingay.

"FRANC~E!" buong buo pang ini-spell ng grupo ng mga kalalakihan, suportado nang todo ang kanilang kaibigan—madalas ko rin silang nakikitang magkakasama sa canteen.

"Go Thailand! Go Thailand! Go Go Thailand!" sabay-sabay namang sigaw ng mga kaklase ko, halos matawa na lang ako sa panggigigil nila. Pero hindi naman imposibleng manalo ang pambato namin—si Ainah, ang top 1 namin, beauty and brains, habang si Jared naman, matalino at pogi pero walang sinasanto pagdating sa pang-aasar.

Ang sigawan at hiyawan ang bumalot sa buong covered court, tila wala nang katapusan ang ingay ng mga estudyante. Ako? Tamang hintay lang. May practice pa kami pagkatapos nito, pero heto kami, inuuna ang pageant kaysa sa grades.

"Okay, silence children!" sita ng emcee, ngunit imbes na tumahimik ay lalo pang nagkagulo, may sumisigaw pa ng "Bilisan mo na!"

"At dahil hindi na kayo mapakali..." bahagyang tumigil ang emcee, dinagdagan pa ang suspense, "the winners will receive a crown, sash, trophy, and cash prize!"

Kasabay ng isang malakas na drum roll, bumagsak ang katahimikan—isang iglap bago ang pinaka-aabangang anunsyo.

"The Mr. and Ms. UN 2009, with the average score of 95.5 and 96, is none other than..." bumuntong-hininga ang emcee bago tuluyang inanunsyo,

"Mr. France and Ms. Thailand!"

At sa isang iglap, sumabog ang palakpakan at hiyawan—tila isang stadium ang buong covered court. Ang mga talunan? May ilan pang nagprotesta, habang ang iba naman, mukhang tanggap na ang resulta. Pero ako? Nag-aabang lang ng tamang timing para makaalis. May practice pa kami, pero heto't naipit sa ingay ng kasiyahan.

Agad namang nagsisuguran ang mga kaklase ko sa entablado para batiin ang pambato namin.

"Congratulations, Ainah!" halos sabay-sabay nilang sigaw habang niyayakap si Ainah, na bahagyang nanginginig pa sa tuwa.

Samantala, si Jared naman ay agad na sinalubong ng presidente namin. "Uy, pre, ayos lang 'yan! At least may place ka pa rin kahit hindi titleholder. Basta pasok sa podium, masaya na kami para sa'yo!" bungad nito, tapik pa sa balikat niya.

"GROUP HUG, SECTION CANCER!" sigaw ko bigla, at agad namang napatingin sa akin ang lahat. Sa isang iglap, pumorma kami nang pabilog at sabay-sabay na nagyakapan.

"Cancer! Cancer! Cancer!" sigaw namin habang humahalakhak, parang mga batang nanalo sa isang laban.

Pero syempre, hindi pwedeng walang kontra bida.

"Tapos na ba kayo? Pwede na ba tayong mag-practice?" biglang singit ng isa naming kaklase—si Jollibee, na mahilig sumingit sa kahit anong kasiyahan.

Nagtinginan kami saglit bago may sumagot, "Patapos na, Jollibee!"

Nagtawanan ang lahat, lalo na nang tawagin ko siyang Jollibee.