KOMŞUM

1. BÖLÜM

             Bugün ilk defa ailemden ayrı kalacaktım. Yeni bir eve çıkma hissi bende uyandığı için yeni eve taşınmaya karar verdim. Kimse ailesinden ayrı kalmak istemez ama zamanı gelmişti. 25 yaşındayım ve hala annemlerin evindeyim. Bavulumu son kez kontrol edip kapıya koydum. Dün yerleştiğim evim 3+1'di. Bu tek kişi için ideal bir oda sayısıydı.
             " Oğlum tekrar mı düşünsen diyorum."
             " Baba biliyorum üzülüyorsunuz ama mecburum."
             " Biliyorum mecbur olduğunu ama niye Avrupa yakasına taşınıyorsun ki?"
             " Orada uygun bir bulabildim."
             " Tamam neyse her gün bizi arayacaksın. Bir gün unutursan bacaklarını kırarım senin."
             " Anne ya! Arayacağım dedim uzatmayın. 1000 kez söylediniz bunu."
             " Terlik mi yemek istiyorsun?"
             " Yok yok!"

             Güldük hep beraber. Bavulumu alıp anneme ve babama sıkı sıkı sarıldım.
             " Kendinize iyi bakın!"
             " Sen de kendine iyi bak."
             " Görüşürüz!"

             Asansörün kapısı kapandığı an yanlızlık çökmüştü üstüme. Hem buna mecburum hem de buna alışmam gerekiyordu.

             Kapının önündeki taksiye binerken el sallayan aileme de el sallamayı unutmadım. Trafik yoğunluğu sebebiyle 2 saate anca yetiştim. Parayı ödeyip oturacağım apartmana dönüp baktım.
             " İyi iyi."

            Oturduğum kat 5. kattı. Asansöre binip evime geldim. Kapıyı açıp içeri girdim. Annem ve babam yokken ne kadar da sakindi ev. Girdiğim anda kafama gelen terliğin olmaması beni üzüyordu.

            Yatak odama gidip soyundum. Ve geceliklerimi giydim. Sabah sabah ne geceliği diye sorarsanız bugün evimde uyumak istiyordum. Evimde eşya sayısı biraz azdı. Hatta baya azdı. O sebeple uyumaktan vazgeçtim ve gazete almaya aşağı indim.

            Gazetede iş ilanları bölümüne bakıyordum. Bana göre iş yoktu. En sonunda pizzacı mesleği hoşuma gitti. Zaten bir müddet çalışacağım. Yakın zamanda inşaatı için 1.900.000. lira ödediğim kendi şirketimi açacaktım. Ama inşaat bitene kadar ve malzemeleri halledene kadar mecburdum.
            " Alo."
            " Alo buyrun."
            " Ben gazetedeki ilan için aramıştım."
            " Evet. Biz genelde telefon üstü konuşmayız. Yarın gelin burada konuşalım."
            " Peki tamam, teşekkürler."

            En azından uyuma hayallerim yıkılmadı. Bütün gün iş arayacağım diye uğraşacağım sandım. Çok şükür öyle olmadı. Yatağımın yorganını çektiğim sırada kapı çaldı.
            " Buyurun."
            " Merhaba evladım. Ben üst kattan komşunum."
            " Hoş geldiniz. Buyurmaz mısınız?"
            " Yok evladım. Sen al şu börekleri yersin. Yenisin bir şey olursa gelip sorarsın."
            " Çok teşekkürler teyzeciğim."
            " Rica ederim evladım."

            Böreklerden birini ağzıma atıp tekrardan uyumaya gittim. Uzandığım sırada tekrar kapı çaldı.
            " Merhaba."
            " Merhaba."
            " Ben alt komşunun kızıyım. Hoş geldiniz demeye geldim."
            " Hoş buldum."
            " Şu yaprak sarmaları annem yaptı. Yersiniz."
            " Ellerinize sağlık."
            " Afiyet olsun. Bu arada çok yakışıklısın."
            " Teşekkürler. Sen de çok güzelsin."
            " Ben de teşekkür ederim. Görüşürüz."
            " Görüşürüz."

            Yaprak sarmadan bir tane alıp yatağa koştum. Gelen kapı seslerini duymamak için kulaklığımı takıp uyudum.