Ματωμένος Έρωτας

Part 1

ANNA'S POV

-"Αντε αγάπη μου κατέβα, θα χάσεις την πτήση σου" ακούγεται η φωνή της μαμάς μου από κάτω.

Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο δωμάτιο που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και τα μάτια μου βουρκωνουν από συγκίνηση. Θα μου λείψει αυτό το σπίτι.

Κλείνω την πόρτα του δωματίου μου και κατεβαίνω σιγά σιγά κάτω.

Παίρνω τη βαλίτσα στο χέρι μου και ρίχνω μια τελευταία ματιά λίγο πριν κλείσω την πόρτα. Πάντα ένας μέρος μου θα ανήκει σε αυτό το σπίτι.

Φτάσαμε γρήγορα στο αεροδρόμιο και η μαμά μου με αγκαλιάζει με δάκρυα στα μάτια.

-"Θα μου λείψεις κοριτσάκι μου"

-"Και εμένα μαμά, αλλά δεν πάω και μακριά, μέχρι την Αθήνα πάω"

-"Κάθε μέρα θα με παίρνεις τηλέφωνο έτσι; Και μόλις φτάσεις κατευθείαν"

-"Ξέρω μαμά μου, μην ανησυχείς"

-"Ποιος θα σε πάρει από το αεροδρόμιο;"

-"Η Νεφέλη"

-"Εντάξει, ενταξει"

-"Παρακαλούνται οι επιβάτες της πτήσης 217 προς Αθήνα, να περάσουν τον έλεγχο" ακούγεται η φωνή από τα μεγάφωνα και η μαμά μου κλαίει περισσότερο.

-"Πρέπει να φύγω μαμά"

Γνέφει θετικά και μου χαϊδεύει απαλά το μάγουλο.

-"Να προσέχεις μωρό μου, καλό ταξίδι"

Της δίνω μία τελευταία και σφιχτή αγκαλιά και πάω να περάσω τον έλεγχο.

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και πλέον βρίσκομαι στην Αθήνα, στο αεροδρόμιο.

Προσπαθώ με τα μάτια μου να εντοπίσω τη Νεφέλη, αλλά δεν την βλέπω πουθενά.

Με τη Νεφέλη είμαστε κολλητές από το δημοτικό, όμως εκείνη μετακόμισε στην Αθήνα και έτσι χωριστήκαμε. Όμως μιλούσαμε κάθε μέρα, δεν χαθήκαμε, σαν αδερφή μου την έχω.

Επιτέλους την είδα. Τρέχω γρήγορα πάνω της και την αγκαλιάζω σφιχτά.

-"Μου έλειψες πολύ" μου λέει και με αγκαλιάζει πιο σφιχτά.

-"Και εμένα. Μπορείς να με πας στο σπίτι μου;"

-"Ελπίζω να βρήκες κοντά στο δικό μου"

-"Σχετικά κοντά είναι, ναι"

-"Κατάλαβα, μακριά βρήκες"