Gözler Kalbin Aynasıdır

Beni Bırakma

(Özet)

Aptal kafam aptal! Nasıl güvendim ki ona? Daha yeni tanıştığım birine. İç sesim 'aptalsın çünkü aptal!' aklım da ' sen nereden bilebilirdin ki?' diyordu. Yaklaşık 1 saat daha yerde oturduktan sonra kafam dağınık olduğunda yaptığım gibi kitap okumak istedim ama kütüphanemdeki her kitabı okumuştum bu yüzden de kitap alışverişine çıkmaya karar verdim.

Kapıdan çıkınca bir taksi bulmak için ana yola çıkacakken siyah, minibüs tarzı bir araba önümü kesti ve içinden inen 3 takım elbiseli adamdan en uzunları konuşmaya başladı;

"Nehir hanım bizimle geliyorsunuz. Ya kendi isteğinizle, yada zorla."

(Şuan)

"Pardon da siz kimsiniz? Ağzınızdan çıkanı kulağınız duyuyor mu?"

"Anlaşıldı arkadaşlar, zorla alıyoruz." 

Adamlardan biri kolumu sertçe tutunca hemen bacak arasına tekme atıp kolundan kurtuldum ve koşmaya başladım. Ancak neredeyse hiç kaçamadan adamlardan diğeri eliyle saçımdan çekti ve elindeki bezi ağzıma ve burnuma bastırdı ama ben nefesimi tuttuğum için etki etmedi. Bunu anlayan adamlar da saçımı daha fazla çekince acıyla nefes aldım, gözlerim karardı ve karanlığın beni içine çekmesine izin verdim.

(...)

Gözlerimi hafifçe araladığımda Ateş'in sesini duydum.

"Ne yaptınız lan kıza? P*ç herifler! Buradan bir kurtulayım var ya bu kıza yaşattıklarınız için bağırta bağırta s*kecem hepinizi."

Gözlerimi daha fazla açıp Ateş'e baktığımda resmen ateş saçıyordu.

"Ateş?"

Ona seslendiğimde anında gözlerini bana çevirdi ve yüz ifadesi anında yumuşadı.

"Sevgilim, iyi misin? Ne yaptı sana bu or*spu çocukları?"

Şimdi fark ediyordum da ikimiz de bağlıydık. Ne için kaçırıldık acaba? Ateşe cevap vermeyip adamlara döndüm.

"Pardon bizi ne için kaçırdınız acaba?"

Sorumu Ateş yanıtladı.

"Annem ve baban ortak oldukları için birlikte girecekleri bir ihale var. Bu p*zevenkler de onları bizimle tehdit edip ihaleyi bıraktıracaklar."

Anlattığı ihaleyi hatırlamıştım babam bahsediyordu, bu ihale onlar için çok önemliydi.

Ne yani iş için mi kaçırıldık biz şimdi? Adamlar bizi bırakıp çıktığında bizi bıraktıkları yere bir göz attım. Burası eski bir depoydu. Ben etrafa biraz daha göz atarken Ateş konuşmaya başladı.

"Nehir konuşmamız gereken şeyler var. O kız gerçekten sevgilim değil, hatırlıyorsan sana 2 sevgilim oldu demiştim. Sude benim ilk sevgilimdi ama ben onu terk ettiğimde delirdi ve beni takip etmeye, taciz etmeye başladı. İkinci sevgilim onun yüzünden beni terk etti. Anlayacağın takıntılı bir manyak. Ben senin peşinden geldim ama yolun yarısında bu adamlarla karşılaştım. Lütfen beni affet Nehir, ben çok özür dilerim."

Tabii ki de affettim. Ama aklıma o Sude denen şırfıntıyı yolmayı aklıma da not ettim.

"Asıl ben özür dilerim Ateş, seni dinlemeden öyle gitmemem gerekirdi. Sen beni affedebilecek misin?"

"Tabii ki sevgilim. Seni çok seviyorum."

"Bende seni."

Bu sırada adamlar da yeniden içeri geldi.