Vienne Krea Heatherson is a half Filipino - half British girl who decided to live in the Philippines by her own, but little did she know that her life will literally change as soon as she wakes up on a guy's body.
The worst part? Why did it happen...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I was slouching on my sofa trying to watch a movie, but i can tell you, kahit isang parte ng pinapanuod ko ay wala akong naintindihan. It was just a big television, showing a bunch of faces and places going in and out of the screen with its vibrant color. The fact that the screen is a full High definition failed to get and focus my attention on such movie.
Lumilipad ang isip ko, hindi ko alam kung ano ba talaga ang mali sa akin at kahit anong pag-aanalisa ko ay wala parin talaga akong mahugot na matinong sagot kaya naman napagpasyahan ko na lang na pumunta ng mall. Bibili na lang ako ng mga gamit panlalaki, tutal malapit na ang pasukan. Kailangan ko ng mga damit panlalaki to be specific. As if naman na may choice ako, kesa naman masiraan ako ng ulo dito kakaisip. Habang tumatagal ang pag-upo ko rito ay lalo akong mababaliw sa ka-iisip.
Dali-dali akong pumunta sa kwarto ko at agad na binuksan ang closet ko.
"This is not gonna work," i whispered and sighed the moment i saw my wardrobe. Karamihan ay pangbabae, obviously it is, dahil sa babae ako. Kung mayroon man akong pang unisex na damit ay hindi naman kasya sa akin dahil iba na ang frame ng katawan ko.
Kung dito pa lang sa pagpili ng damit ay halos nauubusan na ako ng pasensya, paano pa kaya kung lumabas na ako ng bahay, worst pumasok sa school sa katawang ito.
Napasalampak na lang ako sa kama ko at iniisip ang gagawin. This is so frustrating. I totally lay on my bed again, frustrated.
"Pwedeng pumasok iha?" alingawngaw ng boses ng taong kasama ko sa bahay ngayon.
"Yes po, Manang," walang gana kong sagot rito. Tamad na tamad man ay nagawa ko parin tignan ito nang buksan nya ang pintuan.
Bakas pa rin sa mukha ni Manang ang pagkailang sa akin. She believes in me but i can't totally force everything to her. Heto nanaman ako, halos naiiyak muli sa pagbabago at problema na ito.
"Oh, wag ka na umiyak. Walang magagawang maganda 'yang pag-iyak mo iha. Uubusin lang nyan ang lakas mo. Baka sabihin ng parents mo ay pinapabayaan kita dito." Dahan-dahang lakad ni manang papalapit sa akin at umupo sa tabi ko.
"Sorry Manang, I can't help it." Umayos ako at pilit na ibinangon ang katawan ko, tama lang para maupo ako.
"Hindi natin alam ang nangyari at kung bakit. Lalong hindi narin 'yan mareresolba kung ibuburo mo lang ng sarili mo dyan," dagdag nito
Wala akong magawa kundi ang yumuko at mahiya sa nangyayari pero ilang sandali lang ay nagawa ko itong tignan muli.
"Bakit nga po pala Manang, may gusto po ba kayong sabihin?" nanlulumo kong tanong dito.
"Abay wala naman. Pansin ko lang kasi ay kanina ka pa nakapantulog, pink pa 'yan, peeo bagay naman sa iyo." Bigla itong tumawa at binigyan ako ng mapang-asar na itsura.
"Mama esleng naman eh!!, what are you trying to say ha?" tanong ko rito na nakasimangot at kunwaring offended.
Tumawa ito lalo ng pagkalakas-lakas bago nagpaliwanag.
