Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆ ⋆ ⋆
Dış görünüş insanın gerçek kimliğini asla yansıtmazdı.İyi görünümlü bir insanın içinden neredeyse şeytan kadar kötücül biri, kötü görünümlü bir insanın içinden neredeyse melek kadar iyi ve saf biri çıkabilirdi. Yıllardır edindiği tecrübelerden ve kendisinden biliyordu bunu genç kız. Her insan, bir gün kendisiyle yüzleşmeli, şeytanın mı yoksa meleklerin mi tarafında olduğunu seçmeliydi. Brooklyn çoktan seçimini yapmıştı. Ona boşuna mı melek yüzlü şeytan diyorlardı sanki?
Sarı ve siyah renklerinin bezeli olduğu kravatını düzeltirken bunları düşünüyordu Brooklyn. İnsanların ön yargılarını, bir şeyden hemen umutlarını kesmelerini ve toplumdaki insanları dışlamalarını düşünüyordu derin bir şekilde. 'Kötü insanlarla başa çıkmak için onlardan bin kat daha kötü olmalısın.' Babaannesi Elizabeth Sullivan ona bu sözü daha küçük bir çocukken söylemişti. O zamanlardaki masum ve iyi niyetli çocuk, ileride bu sözün hayat felsefesi olacağını tahmin edemezdi. Şimdi o masum ve iyi niyetli minik çocuk büyümüş, yerine alaycıl bir genç kız gelmişti.
Brooklyn'in, Hogwarts'da iyiliğin ve adaletin binası olan Hufflepuff'da olması da ayrı bir ironiydi aslında. İnsanlar en çok buna şaşırıyordu. Bu kadar alaycıl bir kız, nasıl Hufflepuff'a seçilebilirdi? Akıl almaz işti doğrusu.
Eh, insanlar ön yargıyla yaklaşırlardı her şeye. Her zaman iyilerin kazanmalarını ister, olaya kötülerin tarafından bakmazlardı. Daha doğrusu kötüolmaya zorunlu bırakılanların. Brooklyn'e de seçim şansı bırakmamışlardı. O toplumdan kendini soyutlamak istemiyordu fakat insanlar onu böyle biri olmaya itiyordu. Ya şeytan gibi oyunbaz olacak ya da insanlar tarafından görünmez olarak kabul edilecekti. O da şeytan gibi oyunbaz biri olmayı seçmişti.
Bu kararından çok olmasa da memnundu. İnsanlar onu sevmiyordu. Hiç kimse yanına yaklaşmıyordu, duygularını göremiyor ve böylece ona zarar veremiyordu. Brooklyn için bunlar yeterliydi. Nasıl olsa eninde sonunda bu okuldan ayrılacak ve hayalindeki kariyere adım atacaktı, onu kimse rahatsız edemeyecekti, insanlardan uzak bir şekilde ve kendi halinde yaşayacaktı.
Siyah saçlarını sağ tarafa doğru gevşek bir şekilde ördüğünde odadan çıkmak hazırdı artık. Kahvaltıya inebilirdi. Yatağının üstünde duran, içinde ders kitaplarının olduğu büyük kol çantasını takarak etrafına baktı küçümseyen gözlerle. Oda arkadaşlarının hepsi horul horul uyuyorlardı. Büyük ihtimalle kahvaltıya ve derse geç kalacaklardı ama bu, Brooklyn'in umurunda bile değildi. Yaptıkları dedikodu yüzünden önceki gece Brooklyn'i bir türlü uyutmamışlardı. Şimdi derse geç kalarak bunun cezasını çekebilirlerdi.
