ɪᴜꜱᴛɪᴛɪᴀ ᴀᴄᴀᴅᴇᴍɪᴀ || ᴏɴ-ɢᴏɪɴɢ 🌹

Prologue

Arnel and Maria both went with the kids to look around the academia. On their way to the entrance, Maria saw a boy near the fountain.

"Arnel." Tawag niya sabay turo sa batang lalaki na mukhang nakatingin lang sa gate.

"Talk to him." Bulong niya tsaka nagpatuloy sa paglalakad kasama ng mga bata. Napabuntong-hininga sa Maria at tsaka lumapit sa bata.

"Excuse me? Kid?" The boy looked at her teary eyed.

"Bakit ka umiiyak?" Nag-aalalang tanong niya sa batang lalaki. Agad niyang pinunansan ang mga luha niya habang umiiling.

"Hindi ako umiiyak." Pagtanggi ng bata.

"It's okay.. puwede mong sabihin sa'kin." Mahinhin na sabi sa kanya ni Maria. Just then, the boy started crying again.

Maria hugged the boy, rubbing circles around his back. "Shh.. shh.." pagpapakalma niya sa bata.

"V-Vera.." the boy sobbed.

"Vera?" Nagtatakang tanong ni Maria.

"P-Please find my s-sister.." he answered quietly. Nanlaki ang mga mata ni Maria nang marinig niya ang sinabi ng bata. If his sister is not here in the academy, then she's probably in the hands of the terrorists with the other kids.

"S-Siya na lang.. p-pamilya ko.." dagdag pa ng bata.

"Paano 'yong mga magulang mo?" Tanong ni Maria na agad niyang pinagsisihan. Hindi niya na dapat 'yon tinanong! Paano kung nakita mismo ng bata kung anong ginawa ng mga terorista?

"W-Wala kaming t-tatay.. iniwan k-kami ni m-mama.. t-tapos may kumuha din kay Vera.." umiiyak nitong sagot. Maria felt bad for the boy. He didn't deserve this.. none of the kids deserves this.

"A-Ate p-please.. hanapin niyo si Vera..!" Pagmamaka-awa ng bata sa kanya.

"I w-won't be able to do anything.. p-pero makinig ka sa akin, okay.. you have to be strong.. for your sister. Kapag dumating 'yong tamang panahon, we'll get her back and you'll be together again." Mahinhing paliwanag ni Maria.

"P-Paano..?"

"Dito sa academia. Kailangan mong mag-aral ng mabuti tsaka magpalakas para kay Vera, okay?"

"Kapag g-ginawa ko 'yon.. makukuha natin si Vera sa mga lalaking 'yon..?" Tanong nito.

Tumango si Maria. "Yes, at mahuhuli natin sila para pagbayaran nila 'yong ginawa nilang masama." The boy smiled after hearing her words.

"Pinky promise?" The boy asked raising his pinky finger. Maria smiled and nodded. "Promise." She said interwining her pinky with his.

"It's a promise! Once you don't keep it, your pinky shall be cut off!" The boy exclaimed.

Maria's face got pale. "C-Cut off?" Halos hindi makapaniwala nitong tanong.

Tumango naman 'yong bata. "May nabasa akong gano'n. Kapag daw hindi mo tinupad 'yong pinky promise mo, dapat putulin 'yong daliri mo." Nakangiting sagot ng bata.

"Ma'am Maria! It's lunchtime!" Lumingon si Maria sa likuran nila nang tawagin siya ng isang empleyado.

"We'll be there!" Sagot nito bago ibalik ang atensyon sa bata.

"Tanghalian na. Let's go?" Sabi niya sa bata. Tumango naman ito.

"Oo nga pala, anong pangalan mo?" Tanong niya habang naglalakad sila.

"Matthan. Mason Matthan Torres. 10 years old." Sagot naman ng bata.

"I see."

.

.

.

.

.

"Hey, I got some information about the kids who were taken." Ani Arnel habang kumakain.

"Ano 'yon?" Tanong naman ni Maria.

"Here." Aniya at inabot kay Maria ang isang folder. "It's the list of all the kids from the town. It's a province with a population of 10,395 people. Children less than 15 years old are a total of 2,769. 'Yong mga bata na nandito sa academy ay 1,569. 'Yong 1,200 nasa mga terorista." Paliwanag ni Arnel.

Hinampas ni Maria ang lamesa na lumikha ng ingay na ipinagtaka ng mga batang kumakain pati ni Arnel. "What? Why?" Nagtatakang tanong ni Arnel sa kanya.

"When are we going to make a move? Hindi natin alam kung anong gagawin ng mga 'yon sa mga bata! Every minute, every second that passed.. they could be in grave danger! Arnel--"

"I know that, but we can't make a move yet. Gusto mo rin ba malagay sa panganib 'tong mga batang nandito?" Kalmadong tanong ni Arnel na ikinatahimik ni Maria.

"Naiintindihan ko. Kahit naman ako, gusto ko nang kumilos para mailigtas natin 'yong mga bata, but how? Ni hindi natin alam kung nasaan sila. And we can't just do what we want to do. It's up to the government to decide." Dagdag pa ni Arnel.

Napabuntong-hininga si Maria tsaka tumayo. "Saan ka pupunta?" Tanong sa kanya ni Arnel.

"I've lost my appetite. Magpapahangin lang ako." Sagot ni Maria at lumabas ng cafeteria ng academia.

.

.

.

Na-upo si Maria sa isang bench sa labas at nilabas ang phone niya. She dialed Jose's number but he's not answering. She groaned in frustration before putting her phone down.

"Ate Maria, what's wrong?" Nakuha ang atensyon niya nang may tumawag sa kanya.

"Oh, Matthan. It's nothing." Sagot ni Maria.

"Why would a person frown if there's nothing wrong?" Tanong ulit ni Matthan na umupo sa tabi niya. Napangiti naman si Maria.

"It's.. work." Sagot sa kanya ni Maria.

"Work? May trabaho ka, ate?" Manghang tanong ni Matthan sa kanya.

Natawa naman si Maria sa tanong niya. "Hey kid, I'm not unemployed."

"Then, anong trabaho mo ate?"

"I'm a police woman."

"Pulis ka?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Matthan sa kanya. Maria chuckled and nodded proudly.

"E 'di magaling ka gumamit ng baril?!"

"Of course!"

"Turuan mo 'ko!"

Maria flicked his forehead. "Where are your manners? I'm an adult and you're a kid." Nanggigigil nitong sabi.

Matthan laughed. "Ilang taon ka na ba, ate?" Tanong niya kay Maria.

"Well I'm not that old.. I'm 28." Sagot ni Maria. Maya-maya may napansin siya sa leeg ni Matthan.

"Kuwintas ba 'yan?" Tanong niya kay Matthan. Tumango naman siya at ipinakita kay Maria ang suot niyang kuwintas. It's a silver necklace with the words 'Big Bro' carved on it.

"Meron din si Vera nito.. 'Lil Sis' naman 'yong nakalagay." Ani Matthan. Maria smiled sadly. She wishes that she'll able to help him find his sister.

"I miss her.." bulong ni Matthan. Maria patted his head. "You'll see her again.. soon."

+ × + × + × + × + × + × + × + × + × + × + × +

- 🌹