Wat ik denk

Hoofdstuk 41: Onze grenzen verleggen

Rein steekt een nieuwe lading wafels in het wafelijzer terwijl ik op het aanrecht zit met een wafel in de ene hand en een glas water in de andere.

'Zijn ze lekker?' vraagt Rein die het wafelijzer dat op de keukentafel staat, dichtdoet.

'Ja, verukkelijk,' zeg ik en ik neem nog een hap van mijn wafel.

Rein draait zich naar me om en glimlacht.

'Je hebt iets op je neus,' zegt hij waardoor ik mijn glas neerzet en met mijn hand over mijn neus ga.

'Echt?' vraag ik en ik kijk naar mijn hand of ik het eraf heb gehaald.

Op dat moment veegt Rein met een klein beetje wafeldeeg langs mijn neus zodat er deze keer wel echt iets op mijn neus hangt.

'Nee, maar nu wel,' zegt hij en ik rol glimlachend met mijn ogen om zijn kinderachtige gedoe.

'Dat is verspilling,' zeg ik en ik wil het beetje deeg van mijn neus halen, maar Rein houdt mijn hand tegen en zet een stap dichterbij.

Meteen krijg ik het behoorlijk warm als Rein zich tussen mijn benen plaatst. Hij buigt naar me toe en likt het stukje deeg van mijn neus.

Ik begin ontzettend te blozen als hij zijn lippen nog eens aflikt.

'Lekker,' zegt hij en hij knipoogt voordat hij zich weer omdraait en naar de wafels kijkt.

===

Niet veel later zijn al onze wafels gebakken en zitten Rein en ik de zetel met onze benen in elkaar verstrengeld met onze gezichten naar elkaar toegekeerd.

'Ik heb al een doosje klaar gemaakt voor Ilse en jou met wafels,' zegt Rein en hij neemt een laatste hap van zijn wafel.

'Dankje. Jij hebt er toch ook nog?' vraag ik.

'Ja,' zegt hij en hij glimlacht. 'Alleen moet ik ze verstoppen voor Florian.'

Ik lach zachtjes en leg mijn hoofd op de rugleuning. Daarna sla ik mijn ogen neer omdat ik wéét dat ik nog met hem moet praten en misschien is dat ook beter.

Ik heb al zeven jaar niks meer over pap gezegd.

'Het kwam toch niet door mij, eh?' vraagt hij zachtjes en hij neemt mijn hand vast.

'Nee,' zeg ik en ik kijk terug naar hem op. 'Ik dacht aan mam ... en pap.'

'O,' zegt Rein en hij geeft een kneepje in mijn hand waarna hij dichterbij komt zitten.

Hij slaat een arm over mijn schouder en legt mijn hoofd tegen het zijne. Ik zucht.

'Ik ga onze date nog verpesten,' zeg ik.

'Je verpest hem niet. Ik wil graag weten wat er in het hoofd van mijn vriendje omgaat en als dat betekend dat er een serieus gesprek aankomt, is dat helemaal oké. Ik heb geen vooroordelen, Jules. Onthoud dat,' zegt hij.

'Dankjewel, Rein,' zeg ik. 'Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Je weet alleen dat hij naar Frankrijk is vertrokken zeven jaar geleden.'

'Misschien kan je beginnen met wanneer hij vertrok?' stelt Rein voor.

'Hij ging op een zakenreis voor twee weken en toen heeft hij een kaartje gestuurd. Daar stond op dat hij de scheiding heeft aangevraagd. Hij had iemand nieuw gevonden,' zeg ik en ik zucht. 'Hij had gewoon vijfentwintig jaar relatie weggegooid.'

'Heb je schrik dat dat bij ons gebeurd?' vraagt Rein en hij strijkt door mijn haar waardoor ik op kijk.

'Ik ... misschien ergens wel,' zeg ik zacht. 'Mam gaf zichzelf de schuld van dat pap was weggegaan. Ze dacht dat het haar lichaam was of haar leeftijd of haar persoonlijkheid waardoor het niet zo goed met haar ging, ook al is ze prima in orde en de beste moeder ooit. Het ligt gewoon gevoelig en jij bent knap en lief en sterk en gespierd en ik ben ... ik.'