BANA AŞKI ÖĞRET ! {TAMAMLANDI}

/8/ GERÇEKLER

Merhaba! Bu bölümde Demir, Asya hakkında gerçekleri öğrenecek. Aşağıdaki yıldızın içini doldurarak kitabımın daha iyi yerlere gelmesine yardımcı olur musunuz?

*************

Asya kendine geldiği zaman Demire döndü. ''Nereye gidiyoruz Demir bey?''

Demir yanındaki kadına kısa bir süre baktı sonra yola bakarak konuştu. ''Bana bey demene gerek yok.''

Asya yine sordu ''Peki Demir nereye gidiyoruz?''

 Demir yoldan gözünü çekmeden ''Yemek yemeye.''

 Asya, Demir ciddi mi diye yüzünü incelemeye başladı. Araba restorantın önünde durunca emin oldu.

Arabadan inip restoranda girdiler ''Neden geldik?'' Asya merakla soru sordu ama ''Konuşmaya.'' diye kısa bir cevap beklemiyordu.

Ağzının içinde bir tamam kelimesi geveleyerek Demir'in arkasından yürümeye başladı. Yerlerine oturup yemek istediler, yemekler gelene kadar Demir konuya girdi. ''O adam kimdi?''

Asya sert bir seste ''Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum!'' Kimse ile konuşmayı sevmiyordu onun hakkında.

Demir kaşların çatıp. ''Neden?''

Asya ''Özel.'' Asya bu konunun kapanmasını istiyordu.

 Demir alayla gülüp ''Yanlış koca seçimi demiyor da 'özel' diyor.''

Asya bu söz ile sinirlenmişti. Sinir ile oturduğu yerden kalkıp konuşmaya başladı. ''BANA BAK DEMİR AĞAOĞLU HAYATIMA BURNUNU SOKMA, SENİ ALAKADAR ETMEYEN KONULAR HAKKINDA KONUŞMA!'' ne diyecekti ki Asya demek istese, beni tecavüz eden adam mı? Ailesi ve İstanbul'daki arkadaşları dışında kimse bilmiyordu. Haberlerden bile saklamışlardı.

''Seni korudum ben, kime karşı korudum bilmem gerek!'' 

Asya alayla gülüp ''Ben mi koru dedim!'' diye tısladı.

Demir yerinden hızlıca kalkınca oturduğu sandalye yere düştü. Asya'ya doğru yürüyüp kolunu kavradı. ''BANA BAK KIZIM! DEMEK Kİ KOCAN OLMADAN YATIN ONDAN BU KADAR KIZIYORSUN DEĞİL Mİ?'' Asya, Demir'in suratına tokat atıp resterondan dışarı çıktı.

Bunca yaşananın ağırlığı ile ağlıyordu, artık dayanacak gücünün kalmadığını hissediyordu ''Pes etmeyeceksin Asya'' diye kendi kendine diretdi. ''Eğer ben pes edersem oğlum daha başlamadan kaybeder.'' diye kendini motive etmeye çalışıyordu.

''Dışardan cidden öyle gözüküyorum galiba'' diye düşündü tek kişi değildi diyen kimse gerçeği bilmeden onu kınıyordu. Keza Asya da bilmelerini istemiyordu acınır durumda olmaktan hoşlanmıyordu ama bu durumdan da hoşlanmıyordu.

Savaşacak gücünün kalmadığını hissediyordu artık ne zaman geldiğini bilmeden ağaçlık bir alana gelmişti. Asya durup etrafına baktı ''Ne kadar güzel, huzur verici.'' diye düşündü. 

Hayatı asine çok güzeldi. Ne kadar dik durmak için uğraşsa bile artık yorulmuştu. Yaşadıklarından değildi yorgunluğu, insanların bilip bilmeden konuşması onu yoruyordu.

Demir, Asya durunca kolundan tutup kendine çevirdi ağladığını göremeyecek kadar sinirlenmişti. ''SEN BANA HERKESİN İÇİNDE NASIL TOKAT ATARSIN!''

Asya da sinirle ''SENDE BENİM YOLU OLDUĞUMU İDDAA ETİN BAĞIRA BAĞIRA!''

Demir sinirle Asya'yı iti. Asya yere düşerken tiz bir çığlık atı. ''ZATEN ÖYLESİN! NASIL OLDU O ÇOCUK YOKSA! SEVGİLİNLE YATIN!''

Asya ayağa kalkıp üstünü silkti düştüğü zaman eli çizilmişdi. ''BU SENİ NE ALAKADAR EDER!'' Asya sesinin kısıalacağı şekilde bağırarak ''DEFOL GİT BURDAN!'' dedi.