Sol yanım >Cennet< ~Serisi 2~

38~

Gece gittikçe ilerliyordu. Bu kez uzun  ve sessiz bir yolculuk yapıyorduk. Işıkların hafif gözüktüğü bir yere girdik ve sonra netleşti...
Villalarla dolu  bir bölgeye girdik.Atilla  belli bir yerden sonra yavaşladı ve farları kapattı. Arbadan inip sessizce bir villanın bahçesine girdik.Ama karanlıkta net birşey göremiyordum..

"Ne arıyoruz burda? "

" Sekizinci kamerayı " dedi etrafa bakarak.

"Ne sekiz ne kamerası? " dedim afallayarak

"İçeriye girmemiz için "

"Neden içeri gizlice giriyoruz ki
Burası kimin evi? "

"Kaan'ın.
En azından yarından önce öğrenmemeli"

"Ne  kaan'ın evine mi giricez!"

O beni  duymazdan gelip kamerayı buldu.Ses çıkarmamaya dikkat ediyordu.  Ve naptıysa kamera kapanmıştı. Etrafa bakıp  tahtalardan cama basamak yaptı..

"Bayanlar önden .."

Ona bakarak

"Şaka yapıyorsun dimi "

"Hadi hello kitty  fazla vaktimiz yok."

Oflayarak etek kısımını topladım , ve onun sırıtan suratına    hain bir bakış atıp tahtaların üstüne çıkıyordum ki..

"Biraz daha acele etmelisin hello kitty "

   Ben cama tutunurken yanımda belirdi..

"Senin gibi narin bir kız için zor  ama şimdi camdan içeri girmelisin."

Kaşlarımı çattım dediğini yapmak için ayakkabılarımı ayağımdan çıkardım. Şimdi ise kendimi ispatlama zamanıydı. Elbisemi toplayıp hızlı hareketle camdan içeri girdim.Atilla kısık sesle bana seslenirken ...

"İyiyim" dedim

Oda pesinden gelerek evin salonuna doğru gittik. Sessiz şekilde.
"Neden içimde bir korku var ?"

Güldü ama cevap vermemişti.
Eliyle yukarıyı işaret ederek oraya doğru sessizce gittik.Yukarı çıktığımızda , her köşe de  abartılı süs dekor eşyaları vardı. Her yer gri renkteydi.Atilla bir oda' nın kapısını açıp içeri girdi  ve ışıkları açtı .Bende peşinden onu izledim.Odada ki dolabı hızlı şekilde açıp içinde ki kasayı masanın üstüne koydu .Cebinde ki zarfı çıkarıp içini açtı. İçinde ki sayıları kasaya hızlı bir şekilde yazdı. Kasa açıldığında kapatıp yerine koyması bir oldu.

"Acele etmeliyiz " dedi.

Tekrar ışıkları kapayıp  , odanın kapısını sesizce kapadı. Koşar adımlarla evden çıkarken.O camın olduğu yere gelmiştik .Önden atilla sonra ise ben çıkmıştım  Tam adım atıyordum ki elbise camın kenarına takılmıştı. Ve bir daha adım atarsam yırtılması kaçınılmazdı...

"Bişey mi oldu ?" Dedi sessizce

"Sadece elbise takıldı çıkarabilirsem.."

Ben elbiseyi tam çıkardım diyordum ki.Birden dengemi kaybedip  düşüyordum ki.
Atilla beni tam zamanında tutmuştu. Ona teşekkür edecekken ellerin olduğu yeri fark ettim..

"Ellerini kalçamdan çeker misin atilla? "

Sırıttı...

"Ne yapayım düşmemen için bir yerden tutmam gerekiyordu."

Neyse ki beni kurtarmıştı yoksa ona iyi kızardım.Beni yere indirirken ayağına bilerek sertçe bastım..

"Hak ettin " dedim.

O ise memnuniyetle..

"Her saniyesine değdi. " O ortalığı toparlarken ben kaşlarımı çakmakla meşguldüm.Ama birden ansızın bir ışık belirdi.Ve bize doğru yaklaşıyordu. Gece olduğu için üstündeki neon renkli kıyafet parlıyordu.Bu görevliydi.

Atilla'ya dönüp onu dürttüm.Bakışlarında planında böyle bir durum için ekstra bir plan olmadığını anladım. Bilinçaltım devreye girdi.Tüm film veya dizilerde yapılması gereken tek birşey vardı. Hiç düşünmeden atilla'ya bakıp yanaklarından tutup  kendime çevirdim. Ve parmak uçlarıma kalkıp atilla' nın dudaklarına bastırdım.